مستور در کتاب

(لیزنا، گاهی دور/ گاهی نزدیک ۱55): مریم مقدمی، مدرس  گروه علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه تبریز:

نه میخواهم از خود تعریف کنم و بگویم کتاب میخوانم و نه میخواهم از فلسفه کانت گرفته ربطش دهم به هگل و سرانجام رهایش کرده و کتابهای جلال ال احمد را تفسیر کنم چرا که میدانم مخاطب بهتر از من همه این ها را میداند.

گاه به گم شده هایم فکر میکنم مانند همه مردم انهایی که اموال دنیوی دارند و گم میکنند مثل پول و دلار و طلا و وقتی انها را گم میکنند با نگرانی و تشویش چنان که گویی خود را گم کرده اند و در پی ان هستند میگردند یا مانند انهایی که تمام املاک و زندگیشان در چند ورق پاره خلاصه نمیشود بعضی هایمان دنبال پول کلانیم و بعضیهایمان دنبال کتابهای فیدل کاسترو و چه‌گوارا

این هر دو عین هم اند با کلی تفاوت و اگرچه گروه دوم به گروه اول برتری دارد و اما تنها به یک شرط؛ ان هم فهمیدن، تحلیل کردن  وطرح درست مسائل، نه درقالب انسانهای روشن فکر مابانه...

من هم عین شما گم شده ای دارم و نمیدانم جزو کدام گروهم چرا که نه لیستی از املاک و دارایی های زیاد دارم که در یک دفتر نگنجد و نه ان گونه که چند ورق پاره نشود. بگذریم...

گم شده ای که دارم برخلاف همه چیز، هیچ کجا پیدا نمیشود. به دنبال گم شده ام در ذهن مشوشم میگردم نه جایش را میدانم و نه چیزی را به یاد دارم گویا الزایمر گرفته ام.

خسته میشوم. گمشده اصلی را فراموش میکنم و یاد معرفی نامه شرکت میگردم که برای مساله مهمی نیاز به ان دارم. در بین کمدها و وسط کابینتها میگردم و نیست اخر سر خسته از گشتن میان وسایل اتاق و به هم زدن ان همه وسایل مینشینم روی صندلی میز تحریر...

چشمم می افتد به کتابی که خیلی وقت است ان را ندیده بودم. خاک ان را پاک میکنم. لای کتاب را باز میکنم ... وسط همین کتاب بود معرفی نامه شرکت؛ تاریخ ان را چک میکنم تا صحیح باشد خیالم راحت می شود و میگذارمش روی میز. کتاب در دستم صفحه اولش را باز میکنم و میخوانم چه قلم شیوایی. ادامه میدهم و میخوانم یهو میبینم 2 ساعت رد شده به صفحه 50 رسیده ام و نفهمیده ام. بلند که میشوم یاد این جمله شیرین زنده یاد احمد شاملو می افتم "اگر خواستی چیزی را پنهان کنی لای یک کتاب بگذار این ملت کتاب نمیخوانند"...

در عمرم نه به کسی نصیحت کردم و نه دوست دارم نصیحت بشنوم پس نصیحت نمیکنم و خیالتان را راحت کنم به تلخی میخواهم این بار انتقاد کنم که اگر چیزی را گم نمی کردیم ایا هیچ سر کتابها می رفتیم؟

...بعضیهایمان لای کتاب پول و اوراق و اسناد با ارزش میگذاریم و دنبال ان میگریدم و بعضی هایمان نامه و عکس و خاطرات کهنه...

انتقادم به گروه اول این که سعی کنید پولها و اوراق خود را وسط کتاب مخفی کنید تا شاید سری به انها بزنید تا به خاطر پول هم که شده کتابی بخوانید و اما گروه دوم شما هم عکس ها و نامه های خود را لای کتاب بگذارید شاید کتاب خواندید و گذری از این زمان را نفهمیدید.گمشده من نه ان معرفی نامه بود و نه پول .

گمشده من فقط یک چیز بود که گم شده همه شما دو گروه نیز هست و ان کتاب است  کتاب ....  ماها کتاب نمیخوانیم، معنای هجرت را درست نفهمیدیم، ماها پیاده ایم از قافله دنیا عقبیم مانده ایم و میپوسیم  به قول دکتر علی شریعتی" اگر پیاده هم هستی سفر کن در ماندن میپوسی هجرت کلمه بزرگی در تاریخ شدن انسانها و تمدن هاست"(دکتر شریعتی).[1]

و باز هم من به شما تحمیل نمیکنم، که کتاب بخوانید؛ اما بخوانید تا بفهمید؛ تا روشن گر باشید...

روزی ما دوباره کبوترهایمان را
پرواز خواهیم داد
و مهربانی
دست زیبایی را خواهد گرفت
و من آن روز را انتظار می کشم
حتی روزی که نباشم   شاملو[2]