لیزنا، کتابدارزاده: امروز در خدمت جناب آقای دکتر دکترزاده، دکترای گزینش و انتخاب دانشجوی دکتری از دانشگاه دکتر شناسی در جهت نحوه گزینش دانشجوی دکتری هستیم.
سلام آقای دکتر، از اینکه وقت گرانقدر خود را در اختیار ما قرار دادید سپاسگزاریم.
بنده هم عرض سلام و دکتر باشید دارم خدمت همه مشتاقان دکتری.
آقای دکتر بعنوان سوال اول، شما چه کسانی را به مصاحبه دعوت می کنید؟
والا اصولا، ما کسی را دعوت نمی کنیم تا سازمان محترم سنجش و کیفیت لیست قبولی های کنکور را به ما بدهند. بعد از دریافت لیست قبولی ها بنده و همکاران نام همه افراد را یک به یک روی کاغذهای کوچک به صورت جداگانه می نویسیم، کاغذها را درون یک ظرف می ریزیم و معمولا پسر خانم دکتر، دکتر دوست شروع به درآوردن نام افراد می کند. اینطوری ما کاملا عادلانه رفتار کردیم و در حق هیچ کسی هم اجحافی نمی شود.
دست مریزاد آقای دکتر، یعنی در این مرحله حساس شما پارتی بازی نمی کنید؟ و آشناها را از ظرف بیرون نمی آوردید؟
واقعیت چون من اصولا آدم صادقی هستم، اصل قضیه اینه که ما کلا اسم کسایی رو که دوست داریم قبول بشن رو روی کاغذ می نویسیم. حالا این بچه هم هرچه قدر دوست داره این اسمها رو بهم بزنه ما که خیالمون راحته!
احسنت بر شما آقای دکتر، بفرمائید که در مصاحبه چه سوالهایی می پرسید؟
سوال؟! خوب مشخصه عزیز من، مهمترین سوال از این دانشجوها وضعیت مالی شونه، دانشجویی که وضعیت مالی خوبی نداشته باشه ما اصلا وقت خودمونو هدر نمی دیم که بخوایم سوال دیگه و بی ربطی بپرسیم.
خوب اگر وضع مالی خوبی داشت ازشون چه سوالاتی می پرسید؟
حالاشد. بعد از سوال مهم مالی، ما میرسیم سراغ اینکه این دانشجو چقدر به فکر اساتیدش بوده و چه کارهایی برای اونها انجام داده. مثلا چند تا مقاله نوشته، اسم اساتیدش رو نویسنده چندم زده. کتاب نوشته یا نه توی کتاب اسم استاد رو نوشته یا خیر. این بررسی ها نشون میده این دانشجو چقدر به اساتیدش علاقه مند بوده و چقدر باعث شده که اساتیدش پیشرفت کنن.
تا اینجا که خیلی از بیاناتتون استفاده کردیم، بفرمائید که کسی هم هست که بهتون زنگ بزنه و دانشجویی رو سفارش کنه؟
وضعیت مالی بهترین زنگه واسه ما، البته دوستانی هستند که از ما انتظار دارند دانشجویان را به خاطر سوادشون قبول کنیم. ولی سواد به خودی خود بیخوده، دانشجو باید پول داشته باشه، میفهمی ؟ پول.
خوب دکتر عزیز، آینده این دانشجوها را چطور می بینید؟
آینده ای روشن و بهتر از ما، اساتید ما زیاد به پول بها نمی دادن و وضعشون هم درب و داغون بود. اما ما نسلی متفاوتیم ما به دانشجو یاد می دیم که فقط به پول فکر کنند، سواد می خوان چه کار . این همه استاد باسواد داشتیم چه گلی به سرمون زدن، اصلا چه گلی به سر خودشون زدن؟!
و به عنوان کلام پایانی هر چه می خواهید بگویید.
خدارو شکر امسال ظرفیتارو بردن بالا، ما هم تونستیم یه چند هزارتایی دانشجوی مایه دار تور کنیم. اینطوری هم خودمون رو عاقبت به خیر کردیم هم اونارو. دکتر شدن پول می خواد نه سواد!