محبوبه معراجی پور نویسنده کتاب عباس دست طلا در گفت و گو با خبرنگار لیزنا با اشاره به مشکلات امرار و معاش نویسندگان در ایران اظهار داشت : متاسفانه در کشورمان نویسندگی شغل محسوب نمی شود ودر چارت سازمانی به عنوان یک کار مستقل تعریف نشده و از جایگاه مناسبی در بین افراد جامعه برخوردار نیست.
وی بیان کرد: وقتی که نویسنده کتابی را می نویسد به دلیل پایین بودن در آمد خالق آن اثر مجبور است به جزنوشتن به کار دیگری اعم از دولتی و یا آزاد روی آورد و هر کدام از نويسندگان و مترجمان براي تامين معيشت خود به شغلی می پردازند و تعداد آنهايی که فقط از راه انتشار کتاب‌هايشان زندگی می کنند، بسيار اندک است.این نویسنده با بیان اینکه کارهای پورسانتی ضربه زیادی به نویسنده از لحاظ فکری وارد می سازد ، افزود: اگر ناشری با یک نویسنده به صورت پورسانتی قراردادی ببندد ، نویسنده حقوق کارش را بعد از فروش کتاب و مطالعه آن بوسیله افراد جامعه از ناشر دریافت می کند و همین مسئله سبب شده ذهن نویسنده دچار دغدغه های فراوانی شود و به خوبی نتواند آثار دیگری را خلق کند.
معراجی پور ادامه داد: کسی که نوشتن کار اصلی اوست، سرمایه جامعه محسوب می‌شود و بنابراین نباید دغدغه ای داشته باشد و همواره هراسان از وضعیت معاش خود باشد، زمانی که یک نویسنده در ادارات دولتی مشغول به کار بوده و سر ماه یک حقوق ثابتی را دریافت می کند مجبور است برای گذراندن زندگی خود از نوشتن دور شود و پا بر روی علایق و خواسته های خود یعنی نویسندگی بگذارد.
وی یاد آور شد: به تازگی وزارت ارشاد نویسندگانی را که خالق آثار مختلف بوده تحت پوشش درمان قرار داده و سازمان هنری ایران بیمه های تکمیلی این دسته از نویسندگان را عهده دار شده است.
این نویسنده عنوان کرد: صاحبان قلم باید فرصت اندیشه و تفکر را داشته باشند و بتوانند به‌راحتی تفکرات خود را در راستای پیشرفت مملکت بنویسند که این امر تنها از طریق داشتن ذهنی آزاد و فارغ از دغدغه ممکن می‌شود.