سمیه میررضایی، کتابدار «کتابخانه عمومی علامه جزایری» شهر پلدختر استان لرستان ساکن روستای چم مهر است. او یکسال و نیم است که به عنوان کتابدار این کتابخانه خدمت می کند. در حادثه سیل گرفتگی روزهای اخیر شهرستان پلدختر، روستای چم مهر تقریبا از بین رفته است. تمامی خانه های این روستا یا ویران شده اند و یا دیگر قابل سکونت نیستند. منزل میررضایی نیز غیر قابل سکونت است.

او در گفت و گویی با خبرنگار لیزنا در مورد زندگی سخت مردم روستای چم مهر در این روزها توضیح داد: روز 12 فروردین سیل به روستای چم مهر رسید و این روستا به طور کامل تخریب شد. در حال حاضر مردم سعی می کنند وسایل خود را از میان خانه های ویران شده خود بیرون بیاورند و بشورند تا بعد ببینند دولت چه کاری برای مردم انجام خواهد داد و تکلیفشان چیست. به ما گفته اند که باید کلا نقل مکان کنید و جای دیگری برای خود خانه بسازید؛ اما با این اوضاع و با این گرانی ها ما چطور می توانیم خانه جدیدی برای خود بسازیم؟ با این گرانی زمین و مصالح و با این وضعیت اسفناک روحی مردم چطور چنین چیزی ممکن خواهد شد؟

میررضایی افزود: روستای ما 1هزار و 263 نفر جمعیت دارد. چون سیل در ساعات روز آمد همه توانستند فرار کنند و کسی کشته نشد. ساعت 8 و نیم صبح سیل به خانه ما رسید و من فقط یک کوله پشتی برداشتم و فرار کردم.

او ادامه داد: وضعیت مردم ما از وضعیت قرمز هم گذشته است! ما زیر چادرها در حالی که برق، گاز، تلفن، لباس، آب و نان نداریم به سر می بریم. خانه برخی ها به طور کامل ریشه کن شده و حتی لباسی برای پوشیدن ندارند. به سر بردن در چادر زیر گرمای سوزان پلدختر که کمتر از گرمای اهواز نیست، بسیار سخت است. نیروهای کمکی موجود نیز کافی نیست. ساختمان بهداشت روستا هم کاملا زیر آب رفت. یکی از مدرسه ها کلا از بین رفته و مدرسه دیگر نیز قابل استفاده نیست. شنیده ایم که قرار است برای دانش آموزان کانکس و چادر برپا شود اما دانش آموزان نه کتاب و دفتر دارند و نه حتی لباس.

وی در مورد وضعیت زندگی خود گفت: خدا را شکر که خانه ما مانند برخی دیگر از ساکنان روستا به طور کامل از بین نرفته است؛ هرچند در حال حاضر قابل سکونت نیست. ما فرش ها و بقیه وسایل را از زیر گل و لای بیرون می کشیم و می شوریم. همه وسایل ما بوی لجن می دهند و آلوده هستند. لباس هایمان را از زیر لجن ها بیرون می کشیم اما می بینیم که دیگر قابل پوشش نیستند.

او ادامه داد: به داد مردم  روستای ما برسید! پل روستای ما را هم آب برده است و دیگر راه ارتباطی نداریم و عبور و مرور ما فقط با یک قایق انجام می گیرد که آن هم فقط تا 5 عصر کار می کند. راه کوهستانی روستا هم غیر قابل تردد و بسیار خطرناک است.  

به گفته او چنین سیلی در این منطقه بی سابقه بوده و هیچ کس چنین حادثه ای را به یاد ندارد. این سیل علاوه بر خسارت های مالی، روحیه مردم را نیز نابود کرده است. بیشتر ساکنین روستا هم کشاورزانی بودند که پس از سال ها کار و تلاش کل سرمایشان خانه ای بود که آب برد.

به گفته کتابدار کتابخانه عمومی علامه جزایری، این کتابخانه خوشبختانه در سیل اخیر شهرستان پلدختر آسیب جدی ندیده است. اما به دلیل نبود پل ارتباطی او نتوانسته به کتابخانه محل کارش برود. روستای چم مهر نیز کتابخانه نداشته است.

لیزنا امیدوار است همانگونه که نهاد کتابخانه های عمومی کشور در طی سال های گذشته بخصوص پس از حضور علیرضا مختار پور به عنوان دبیر کل این نهاد، همواره حامی و پشتیبان کتابداران بوده است، اکنون نیز از کتابداران آسیب دیده از سیل حمایت کند.

خانه سمیه میر رضایی

حیاط خانه میررضایی

خانه ها و کوچه های روستای چم مهر

مدرسه روستای چم مهر

نیروهای امدادی در منطقه