حالا نوبت ماست...

(لیزنا: گاهی دور گاهی نزدیک ۲۰5):نصرت اله امیری خواه، کتابدار کتابخانه های عمومی لرستان: پیک های شادی نوروز و ضرورت تکمیل کردن آن در ایام نوروز یکی از بدترین مشکلات خانواده ها در ایام عید بود که باعث تلخ شدن کام  خانواده ها در پایان تعطیلات می شد. پیک های نوروزی که با هدف تثبیت یادگیری کودکان و دور نشدن دانش آموزان از مباحث درسی و علمی برای ایام نوروز تهیه و طراحی می شد، با توجه به شرایط خاص نوروز، عدم تمرکز و فرصت دانش آموز وخانواده جهت تکمیل پیک و بعضا مشکلات ساختاری و محتوای پیک های نوروز و...  سبب شد تا به این برنامه ایرادات فراوانی گرفته شود. در ابتدا سعی شد تا با بومی(محلی- استانی) و مدرسه ای کردن پیک های نوروزی ایرادات و نواقص آن رفع شود، لیکن ایرادات ساختاری تر از آن بود که با این شیوه اصلاحی رفع شود.

اولین جرقه های مخالفت با طرح پیک های شادی در سال 1379 زده شده و در همان سال طرح داستان نویسی بعنوان جایگزین پیک های شادی نوروزی مطرح گردیده بود. خبر خوش اما امسال توسط خانم رضوان حکیم زاده به دانش آموزان و بدون شک به خانواده ها، متولیان فرهنگ و ناشرین اعلام شد، طرح جایگزینی پیک های شادی نوروزی با طرح داستان نویسی و داستان گویی و داستان سرایی در مدارس.

خانم حکیم زاده معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه هدف از جایگزینی داستان خوانی، متناسب کردن فعالیت های عید نوروز، ترویج داستان خوانی، تقویت مهارت های گفتاری و شنیداری و تقویت قوه تخیل و خودکفایی هفت و نیم دانش آموز است، افزود از ویژگی های این برنامه می توان به تناسب این فعالیت ها با جنبه های رشد عقلانی و عاطفی، ابتکار و مهارت در انجام این تکلیف، خلاقانه بودن، توجه به فرهنگ های محلی و... اشاره کرد.

همواره یکی از انتقادات وارده به نظام آموزشی ما کنکور محور بودن آن بوده است. تمرکز شدید دانش آموز و خانواده بر کنکور متاسفانه علاوه بر از بین بردن دوران کودکی و عدم لذت مندی از کودکی، با ایجاد فشار روحی روانی بر خانواده ها، فرصت آشتی و آشنایی دانش آموزان با کتب غیر درسی را به حداقل­ترین حد خود رسانده است. آسیبی که به شدت سرانه مطالعه را بعنوان یک شاخص فرهنگی!(هر چند منتقدانی دارد) را در معرض آسیب جدی قرار داده است. سرانه مطالعه ای که بنا بر گفته علی اصغر سید ابادی مدیرکلب دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و کتاب خوانی وزارت ارشاد اسلامی در برنامه تلوزیونی پرسشگر، بیش از 12 دقیقه در روز برای بزرگسالان در سال 94 ارزیابی شده است و درباره افراد زیر 15 سال، پیمایش آماری بزرگی وجود ندارد.

این برنامه هر چند مخالفانی در بدنه وزارتی آموزش و پرورش دارد اما مورد استقبال اهالی فرهنگ قرار گرفته است. معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد و عضو تازه منصوب شده هیئت امنا کتابخانه های عمومی کشور، این تصمیم را منجر به ارتباط بیشتر دانش اموزان با کتاب  قلمداد کرده است و بیان داشته: این تصمیم آموزش و پرورش برای جایگزینی داستان با تکالیف درسی، آینده کتاب خوانی را عوض می کند و از نهاد کتابخانه های عمومی و ناشران برای همراهی در این طرح دعوت کرده است. فاضل نظری مدیر عامل کانون پرورش فکری نیز اعلام آمادگی کرده است که در ایام نوروز کتابخانه همه شهرها باز باشد و با در نظر گرفتن شرایط ویژه همه بچه های حتی در مسافرت بتوانند کتاب امانت بگیرند. همچنین کتابخانه ملی هم وعده داده، به مناطق محروم برای توزیع کتاب کمک می کند .

توجه به کودکان و علاقه مند سازی این سرمایه عظیم به مطالعه و کتاب خوانی هم چند سالی است که مورد توجه مسئولین نهاد کتابخانه های عمومی کشور و دبیرکل این نهاد گرفته شده است، تا جائیکه کودکان و تجهیز و تکمیل  بخش کودکان در کتابخانه های عموم بعنوان یک فعالیت کانونی مد نظر قرار داده شده است. نشست های کتاب خوان مدرسه ای و طرحهای مانند با هم بخوانیم نیز از طرح های شاخص نهاد در زمینه کمک به دانش آموزان بوده است. امید است حالا که با آسیب شناسی صورت گرفته عزمی همگانی برای پیوند دادن نسل دانش آموز با مطالعه  شکل گرفته در مجموعه های فرهنگی با احصاء منابع فاخر که هم جذابیت های ادبی دارند و هم کیفیت محتوای متناسب و رفتار مطلوب همکاران عزیز بتوانیم زمینه علاقه مندی هفت و نیم میلیون دانش آموز را به مطالعه فراهم سازیم. حالا نوبت ماست...