داربانان آتی؛ مدرسه طبیعتی که درنزدیکی تهران و در خود طبیعت است

 )لیزنا: باشگاه اطلاعات سبز)/ آرش کرمانشاهی، مدیر مدرسه طبیعت داربانان آتی: داربانان دومین مدرسه طبیعت استان تهران است که فعالیت خود را از شهریور امسال آغاز نمود. کلمه داربانان تشکیل شده از کلمه " دار " به معنی درخت و پسوند " بان " به معنی نگهبان که در مجموع عبارت: "نگهبانان درخت در آینده" معنی نام مدرسه است که در حقیقت آرمان ما و تمامی فعالان محیط زیست نگاهبانی از درختان به عنوان سمبل طبیعت است.

برنامه کاری داربانان به این صورت است که  روزهای جمعه برای حضور کودکان به همراه والدین تنظیم شده و ثبت نام هر جلسه در روزهای قبل از اجرا انجام می‌شود و روزهای دیگر هفته برای حضور گروهی کودکان که از طرف مدارس، مهدها یا گروه‌ها و سازمان‌ها با هماهنگی قبلی تشریف می‌آورند تنظیم گردیده است.

گروه کاری داربانان متشکل از افراد علاقمند و دوره دیده‌ای  است که به صورت داوطلبانه و با دقت و وسواس فراوان در حال خدمات رسانی اجتماعی با هدف پرورش نسلی متفاوت در این مدرسه مشغول کارند. افرادی با تخصص‌های زیست شناسی، جانور شناسی، عکاسی، جامعه شناسی، گرافیک، مترجمی، متخصص کار با کودک، تور گردانی و طبیعت گردی همینک در مدرسه مشغول همکاری هستند که در کارگروه‌های جداگانه مشغول تحقیق و برنامه‌ریزی یا زمینه سازی و اجرای برنامه‌ها هستند و مدرسه از مشاورانی در رشته های بوم شناسی و روانشناسی کودک و دامپزشکی در امور فوق بهره می‌برد.

مکان مدرسه در روستای «گرمابدر» به فاصله دوازده کیلومتری فشم به سمت زایگان قرار دارد. وجه تسمیه گرمابدر این بوده که به دلیل  داشتن آب و هوای بسیار خنک به محض ورود به دره آبنیک گرما رخت بر بسته و  از بین میرود به همین دلیل آنجا به نام  "گرما  بدر"  یا همان گرمابدر نامگذاری شده است. روستای گرمابدر آخرین آبادی در این جاده بوده و مسیر بن بست است. پانصد متر بعد از مدرسه جاده آسفالت تمام شده و پاسگاه محیط زیست  جاده را با زنجیر مسدود میکند. بعد از زنجیر  جاده خاکی به طول سیزده کیلومتر تا نزدیکی های دشت لار ادامه داردکه " خاتون بارگاه " نامیده می‌شود. این روستا درمیان دره ای بین کوههای سر به فلک کشیده البرز مرکزی قرار گرفته که رودخانه آن یکی از سرچشمه های اصلی سد لتیان محسوب می‌شود.

محل مدرسه بالا دست روستا و در ساحل رودخانه است به صورتی که از پایین به خانه‌ها و تنها مغازه‌های روستا که یک بغالی  و یک قصابی است متصل و از بالا به طبیعت بکر بیکران و باغهای میوه بدون دیوار و حصار وصل می‌شود. طرف مقابل رودخانه هم که کوههای  منابع طبیعی قرار گرفته است به طوری که از هر طرف چشم اندازهای زیبای کوهستانی و ساوان قابل رویت است. در فاصله صد قدم بالاتر از مدرسه  آن طرف رودخانه زیر صخره‌های کوه عظیم چشمه‌ای با آب خنک و گوارا آماده بر طرف کردن تشنگی دوستداران طبیعت است.و صد قدم بالاتر از چشمه برکه‌ای دست ساز پر از مرغابی و غاز و اردک قرار دارد.

از لحاظ آب و هوا منطقه دارای چهار فصل کاملا پررنگ و محسوس با تمامی خصوصیات آن فصل است.

فصل بهار از اواخر فروردین یا اوایل اردیبهشت با شکوفه‌های گیلاس شروع و سپس با شکوفه‌های آلبالو و سیب و گلابی و جوانه‌های برگ‌ها ادامه می‌یابد و همزمان تمام سطح  کوه‌ها و زمین‌ها پوشیده از گل‌های رنگارنگ وحشی و شقایق و لاله می‌شود. به طوری که  انبوه مردم بومی و افراد دیگر برای جمع کردن گیاهان دارویی به این منطقه سرازیر می‌شوند. در این فصل به دلیل آب شدن فوری برف‌ها آب رودخانه به بالاترین میزان خود می‌رسد.

فصل تابستان از اواسط تیر با رسیدن آرام آرام میوه‌ها و پر رنگ شدن سبزی برگ‌‌ها خودش را نمایان می‌کند. در این فصل بیشتر علف‌‌های کوهستان خشک شده و فقط اطراف رودخانه و چشمه ها سرسبز می‌ماند اما فصل شکوفایی گل‌های وحشی تیغ دار و توت فرنگی کوهی و پونه و  گل پر و نسترن همین فصل است و طبیعت دست و دلبازی خودش را با گردوی تازه که اصلی ترین میوه در این منطقه است در اوایل شهریور به مهمانانش تعارف می‌کند. در تابستان آفتاب سوزان و سایه خنک بوده و رودخانه به حداقل عمق خود میرسد اما هیچگاه به لطف خدا خشک نمی‌‍‌شود. مردم فراری از هوای تهران برای پیک نیک و آبتنی در رودخانه و ناخنک زدن به میوه‌ها آخر هفته‌ها به این منطقه هجوم می آورند.که البته بجز رها کردن زباله و بریدن درختها و آلوده کرده رودخانه و تخریب باغ‌ها و ترافیک هیچ آورده دیگری برای طبیعت و مردم بومی ندارند.

فصل پاییز در این منطقه بسیار کوتاه است و از اواسط مهر آغاز و تا اوایل آذر ادامه دارد. از لحاظ زیبایی‌های بصری رنگارنگ ترین فصل محسوب می‌شود که درآن برگ درخت‌ها طیفی از خوشرنگ ترین رنگها را به نمایش گذاشته و بوی پاییز همه جا حس می‌شود و زمان برداشت گردو و سیب و زرشک  باغداران است.

زمستان طولانی ترین فصل آنجاست که از اوایل آذر شروع و تا اواخر فروردین ادامه پیدا می‌کند! بیشتر مردم بومی، روستا را ترک می‌کنند و تعداد کمی از اهالی باقی می‌مانند. برف انبوهی همه جا را فرا گرفته و گاهی اوقات ارتفاع برف به یک و نیم متر میرسد. دمای هوا در برخی شبهای سرد تا بیست و پنج درجه زیر صفر هم می‌رسد. قندیل از همه جا آویزان شده و رودخانه یخ میزند. اما جاده همیشه باز بوده و ماشین  تورهای برف بازی  به منطقه سرازیر می‌شوند.

در آخر باید از مردم مهربان و مهمان نواز بومی گرمابدر و دهیاری و شورایاری روستا بخاطر همکاری صمیمانه و دلسوزانه تشکر کنیم که مارا در این مسیر یاری می رسانند.