(لیزنا، باشگاه اطلاعات سبز)/ متینه معین، کارشناس ارشد علم اطلاعات دانشگاه خوارزمی: زمین، تنها سیاره ی سرشار از جنبش و حیات است که بخش اعظم داستان آفرینش پیرامون آن اتفاق می افتد. سیاره ای که ماردانه، تمام فرزندان خویش را در آغوش کشیده و با سخاوت هر چه تمام، دارایی و شیره ی جانش را به آنها بخشیده است. ما فرزندان و وارثان ناخلف زمین اما در گذر زمان، حق فرزندی خویش را درست به جا نیاورده ایم. ناباورانه به تخریب و آلوده کردن و دست درازی بی رحمانه به سرچشمه های حیات، از کوه ها و  جنگل ها گرفته تا رودها و گیاهان و حیوانات همت گماشته ایم. آلوده کردن آب، تخریب مراتع و جنگل ها، فرسایش خاک وکمک به خشکسالی و تشدید بیابا ن زایی، شکار بی رویه و کمک به انقراض گونه های جانوری، تولید بیش از حد زباله و دفع غیر بهداشتی آن و تمام کارهای انجام گرفته در جهت تخریب محیط زیست، به خوبی نشان می دهد که ما فرزندان خوبی برای زمین نبوده ایم و آه از نهاد زمین در آورده ایم.

 در همین رابطه شاعر نامدار معاصر، شاملوی بزرگ بسیار زیبا از زبان زمین سخن گفته است و در شعر خویش به گلایه زمین از انسان اشاره کرده است.

"پس آن‌گاه زمین به سخن در آمد و آدمی خسته و تنها و اندیشناک بر سر سنگی نشسته بود پشیمان از کرد و کار خویش؛ و زمین به سخن در آمده با او چنین می‌گفت:
به تو نان دادم من و علف به گوسفندان و به گاوان تو و برگ‌های نازک تره که قاتق نان کنی 

انسان گفت: می دانم
پس زمین گفت: به هر گونه صدا من با تو به سخن در‌آمدم: با نسیم و باد و با جوشیدن چشمه‌ها از سنگ، و با ریزش آبشاران و با فروغلتیدن بهمنان از کوه‌ها، آن‌گاه که سخت بی‌خبرت می‌یافتم و به کوس تندر و ترقه طوفان!
انسان گفت: می‌دانم، می‌دانم، اما چگونه می‌توانستم راز پیام تو را دریابم؟

پس زمین با او، با انسان چنین گفت:
در کدامین بادیه چاهی کندی که به آبی گوارا کامیابت نکردم؟
کجا به دستان خشونت باری که انتظار سوزان نوازش حاصل‌خیزش با من است خیش بر من نهادی که خرمنی پربار پاداشت ندادم؟ ..."

امروز دوم اردیبهشت ( 22 آوریل) مصادف با روز جهانی زمین است.  این روز دو بار در سال، یک بار در فصل بهار در نیمکره شمالی و در فصل پاییز در نیمکره جنوبی برگزار می گردد. سازمان ملل متحد هر سال در بهار این روز را جشن می گیرد و به منظور آگاهی دادن در مورد زمین و سپاسگزاری از مواهب طبیعی و گرامیداشت این روز، برنامه های گوناگونی در سراسر جهان انجام می شود و به مردم یاد آوری می شود که نباید زمین را به حال خود رها کنند. ايرانيان باستان  نيز به نوعي پيشگام در برگزاري و گراميداشت اين جشن بوده اند. مطابق سالنماي ايران باستان ، سومين روز ارديبهشت از سالنماي زرتشتيان و دوم ارديبهشت از تاريخ هجري شمسي مطابق با جشن ارديبهشتگان يا گلستان جشن ميباشد.  نيازردن چهارگوهران ( عناصر اربعه ) ( آب ، باد ، خاك ، آتش ) يعني آلوده نكردن محيط زيست و پاك نگهداشتن آن و همچنين پاك نگه داشتن تن و جامه و پاكي روان از ويژگيهاي اين جشن ميباشد . ايرانيان باستان در اين جشن لباس سفيد كه نشانه پاكي است ، بر تن كرده و در آدريان‌ها ( آتشكده‌ها ) به خواندن ارديبهشت يشت ( قسمتي از اوستا ) و نيايش اهورامزدا ( خداوند ) مي‌پرداختند . امروزه نيز زرتشتيان اين روز را گرامي ميدارند.

بیایید همگام با مردم جهان، از این مناسبت استفاده کرده و به کودکان خود بیاموزیم که در حفظ و نگهداری از زمین بکوشند و پیامدهای تخریب زمین و هدر دادن دارایی های طبیعی و آلوده کردن محیط زیست را به آنان گوشزد کرده و یاد آور شویم که گیاهان و حیوانات نیز همچون ما ساکنین زمین بوده و همه در حق استفاده از نعمت های آن با یکدیگر از سهم یکسانی برخوردار هستند و حفظ سرمایه های آن برای انسان های آینده، وظیفه ی خطیری است که نباید از آن غافل شویم.

 این روز بر همه ی ساکنین زمین اعم از انسان ها و گیاهان و حیوانات مبارک باشد.