داخلی
»مطالب کتابداری
»کتابخانه های عمومی
نقش کتابخانه‌ها در انتشار اخبار محلی
به گزارش لیزنا به نقل از اتلانتیک، زمانی که یک نوجوان در دبیرستان قدیمی «مارلین جانسون» در شرق کلیولند تیراندازی کرد، «جانسون» همه جا جست و جو کرد تا متوجه شود که چه اتفاقی افتاده است. او ابتدا خبر را در سی.ان.ان دید ولی اطلاعات بیشتر را از صفحه فیسبوک کتابخانه شهرش به دست آورد. او گفت که این سایت «بهترین و با جزئیات‌ترین مکان برای به دست آوردن اطلاعات آنی» است.
تنها دو سال پیش «جانسون کتابی معتبر درباره آینده دیجیتال و جامعه کتابخانه‌ها منتشر کرد به نام «این کتاب دیر آمده است: چگونه کتابداران و سایبری‌ها می‌توانند ما را نجات دهند» ولی او حدس نمی‌زد که افول اخبار دسته اول محلی باعث فعال شدن کتابداران شود. از زمان آن تیراندازی در سال 2012، روزنامه‌های محلی بیشتری بسته یا محدود شده‌اند و چند کتابخانه اقدام به پر کردن این حفره کرده‌اند.
این کاملا منطقی است که کتابداران بتوانند از پس این کار برآیند. کتابداران ارزش صحت را درک می‌کنند. آنها با پایگاه‌های داده آشنا هستند. بیشتر آمریکایی‌ها به کتابداران اعتماد می‌کنند؛ در واقع بیشتر از آنچه به خبرنگاران اعتماد دارند. در کشوری که خبرگزاری‌های سنتی محلی درحال عقب‌نشینی هستند، درآمد تبلیغاتی آنها توسط گوگل و فیسبوک بلعیده می‌شود و صاحبان آنها بیشتر سرمایه‌گذاران خارج از شهر تشکیل می دهند، شهروندان باید به کجا مراجعه کنند؟ در بعضی جوامع، سوال اساسی این است: چه کسی رویدادهای شهری را بررسی و بهترین‌هایش را فهرست می‌کند تا شهروندان بتوانند تصمیم بگیرند که در کدام شرکت کنند؟ چه کسی متوجه می‌شود که یک منطقه چرا خاص است و تاریخ آن را درست می‌داند؟
در «نیو همپشایر»، «مایک سولیوان سال گذشته خودش را در این بحث عمیق یافت. رهبران شهری و شهروندان به سوگ تبدیل شدن جامعه «ویر» (Weare) به یک بیایان خبری، بعد از تعطیلی نشریه فصل‌نامه‌ای در سال گذشته نشستند. در «ویر که بیشتر به عنوان زادگاه «دیوید سوتر، قاضی دادگاه عالی آمریکا شناخته می‌شود، کلوب سالمندان شهر حتی درباره کلوب ورزش سالمندان شهر هم اطلاعی ندارند. این اجتماع نیاز به نشریه‌ای مانند یک نشریه‌ای هفتگی دارد که به شهروندان بگوید چه اتفاقاتی در شهر می‌افتد.
زمانی که این بحث نمام شد، «سولیوان»، کتابدار شهر، هشت ساعت به ساعت کاری خود اضافه کرد. او حالا ویراستار روزنامه هفتگی نیز بود.
«سولیوان» قبل از آن هم در حال تولید یک خبرنامه ایمیلی هفتگی بود که از کتابخانه خودش و صفحات فیسبوک برای افراد شهر و کتابخانه‌ها ارسال می‌کرد. او همچنین کلاس‌های هفتگی گیتار و فعالیت‌هایی مانند کلوب شطرنج را برگزار می‌کرد. به گفته وی «من برای این فعالیت‌ها داوطلب شدم. وقتی که شما یک کتابدار شهری کوچک هستید، به همه چیز بله می‌گویید.»
از مارس 2017، خبرنامه هفتگی «سولیوان» شرکت در رویدادهای شهری را افزایش داده و دانش‌آموزان را به انجام فعالیت‌های مختلف تشویق کرده است. این نشریه توسط شهروندان آن قدر مورد استقبال قرار گرفت که عده‌ای برای آن روبروی یک دونات فروشی در روزهای سه‌شنبه صبر می‌کنند. به گفته وی«پاتی اُزگود»، مسئول آموزشی منطقه زمانی که یک هفته پرینتر خراب شده بود، شهروندان از نسخه PDF پریینت می‌گرفتند و بین خودشان پخش می‌کردند.
البته کتابخانه‌ها نسبت به تمام آنچه اخبار محلی را دربرمی‌گیرد مصون نیستند. نشریه هفتگی «نیو همپشایر سولیوان» گزارش تجسسی مانند واشینگتون پست انجام نمی‌دهد. کتابخانه‌ها که بیشتر بودجه خود را از مسئولین محلی دریافت می‌کنند، مکان مناسبی برای اخبار مسئولیت‌های دولتی نیستند. ولی تلاش‌های مورد حمایت کتابخانه‌ها می‌تواند به شکل‌گیری و ذائقه برای اخبار محلی کمک کند – عشق به جامعه محلی، کنجکاوی در مورد آن و اعتماد به نفس برای شرکت در رویدادها.
انواع مختلف جامعه سازی در کشور [آمریکا] در حال انجام است. در بعضی شهرها، کتابخانه‌ها با منابع خبری شناخته شده همکاری می‌کنند. برای مثال در دالاس کتابخانه عمومی برای آموزش دانش‌آموزان دبیرستانی برای جمع‌آوری خبر با یک خبرگزاری همکاری می‌کند یا در «بوستون کتابخانه عمومی برای اجرای برنامه‌های رادیویی با استودیو رادیوی عمومی همکاری‌هایی دارد. در «سن انتونیو»، کتابخانه اصلی فضایی برای سایت مستقل ویدئویی قرار می‌دهد که به دانش‌آموزان آموزش تهیه ویدئو می‌دهد. (این سایت تنها سایت ویدئوی بود که مناظره شهرداری سال گذشته را پوشش داد و در طی آن نظرات شهردار درباره فقر موضوعی ملی شد – و بر روی شکست او در انتخابات تاثیر گذاشت.)
در جوامع کوچک‌تر که تشنه پوشش خبری محلی هستند، بعضی کتابخانه‌ها بازیگر فعالی هستند، حتی اگر باعث گسترش مسئولیت‌های پیشین شود. در غرب داکوتای جنوبی، «شبکه دانش بلک هیلز» که توسط 13 کتابخانه منطقه حمایت می‌شود یک سایت خبری برای منطقه‌ای می‌گرداند که چند روزنامه هفتگی محلی را از دست داده است. این سایت اطلاعاتی مانند شمار نامتقارن دستگیری سرخ‌پوستان را نشان می‌دهد. این شبکه همچنین داستان‌های معروفی را باری ترویج تاریخ منطقه دارد، مانند مجموعه عکس‌های بیلبورهای در دهه‌های مختلف یا سیل بلک هیلز.
«اریک آبراهامسون»، عضو سابق هیئت مدیره کتابخانه داکوتای جنوبی می‌گوید این گونه اقدامات نوعی جدید از ارتباط کتابخانه‌ها با جامعه را نوید می‌دهند. «آبراهامسون» که موسس شبکه «بلک هیلز» است گفت: «بزرگترین حفره اطلاعاتی در بعد محلی است چون مقابل جایگزینی نیست. در زمانه گوگل، سخت‌ترین اطلاعات برای به دست آوردن، اطلاعات محلی هستند.»
نقش تکامل‌یافته کتابخانه‌ها، با تمرکز بر روی اطلاعات محلی و گسترش آن می‌تواند یک نیاز به کتابداران آشنا با ساخت و انتخاب محتوا برای خبرنامه‌های ایمیلی و ارائه خدمات دیجیتال باشد. کتابداران جدید ممکن است نیاز داشته باشند تا توانایی‌های علوم اطلاعاتی خود را با لوازم خبرنگاری در جمع‌آوری و ویرایش نوشته‌های گروه‌های نویسنده یا جذب داوطلبان برای جمع‌آوری خبر یا رویدادها ادغام کنند.
به گفته «رافائل لورنت»، معاون فعالیت‌های آکادمیک و رئیس دوره فوق لیسانس در «دانشکده خبرنگاری فیلیپ مریل دانشگاه مریلند»، چند دانشجوی فوق لیسانس خبرنگاری دوره‌هایی در دانشکده علوم اطلاعات و دانشکده‌های مشابه برمی‌دارند. این دو دانشکده یک پروژه تحقیقاتی مشترک را راه‌اندازی کرده‌اند که یک آنالیست محاسباتی را به اشتراک می‌گذارند. همان طور که دیگر دانشگاه‌های در حال پیگیری مطالعات بینا رشته‌ای هستند، دانشگاه مریلند نیز به این کار دست می‌زند.
این کتابدار-خبرنگاران جدید، یا تابعان جدید میانه حرفه مانند «سولیوان»، در «نیو همپشایر»، ممکن است بخشی از نقش جدید و تازه کتابداران باشند. سال‌ها، اینده‌نگران کتابخانه مانند «جان پالفری»، رئیس سابق کتابخانه حقوق دانشگاه هاروارد و موسس کتابخانه عمومی دیجیتال آمریکا خوستار یک تغییر شده‌اند. «اندرو کارنجی» که با ساخت 2509 کتابخانه بین 1883 تا 1929 کتابخانه‌های امریکا را منقلب کرد و با حذف پیشخوان‌هایی که مراجعه‌کنندگان را از کتاب‌ها جدا می‌کرد کتاب‌ها و کتابداران را هم به مراجعه‌کنندگان نزدیک‌تر نمود،
«پالفری» در کتابش به نام «بیبلیو تک» که سال 2015 به چاپ رسید، از همکاری نزدیک کتابداران و اعضای کتابخانه برای گسترش فضای آزمایشگاهی می‌گوید که مردم از اطلاعات برای «ساختن دانش جدید» استفاده می‌کنند. در این کتاب آمده است: «در پایان قرن 19، کتاب‌ها به عنوان محتوا مورد نیاز تحصیل، استفاده شدند. به جای ماندن آنچه آزمایشگاه‌های کتاب‌ها نامیده می‌شود، کتابخانه‌ها باید آزمایشگاه‌هایی برای دوران دیجیتال باشند که در آن همسازی یک امر معمولی است.»
مترجم: ونداد ذوقی
۱. از توهین به افراد، قومیت‌ها و نژاد‌ها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهام‌زنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیام‌ها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمان‌ها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.