این سرود که پس از حدود نیم قرن تلاش شورای کتاب کودک ساخته شده است در چهل و هفتمین سال تأسیس آن رونمایی خواهد شد.
آهنگساز این سرود امین رامین و شعر آن از سروده‌های جمال‌الدین اکرمی است. جمال‌الدین اکرمی شاعر، نویسنده کودک و نوجوان و سراینده شعر این سرود درباره ساختار آن گفت: بند نخست شعر از عناصر طبیعت سخن می‌گوید و با تشبیهاتی چون "شعر زندگی" و "دشت واژه‌ها" شنونده را آرام آرام به فضای خیال وارد می‌کند.
وی افزود: در بند دوم با به کارگیری عناصر ادبیات کودک مانند "سیمرغ قصه‌ها" که خود نماد پرواز به افقهای دور و حرکت رو به بالاست پرواز خیال و آگاهی از رمز و راز این جهان را بر بال کتاب امکانپذیر دانسته‌ام. سرانجام در بند سوم با تکیه بر نقش ششم از نقشهای ششگانه شعر بر اساس دسته‌بندی یاکوبسن مخاطب را به همراهی با این پرواز جمعی بر بال کتاب در شورای کتاب کودک فراخوانده‌ام.
این شاعر کل شعر را بیانگر نوعی حرکت ابتدا از آسمان به زمین سپس پرواز دوباره به آسمان و افقهای پر رمز و راز و در نهایت فرود آمدن و نشستن و گردآمدن در کنار واژه‌ها و زیر چتر شورای کتاب کودک می‌داند.
اکرمی نظر خود را درباره موسیقی سرود چنین بیان کرد: با توجه به ضرباهنگ شعر موسیقی گذاشتن روی آن بسیار دشوار به نظرمی‌رسید. با وجود دلگرمیهایی که آقای امین رامین آهنگساز سرود از ابتدا به من داد از نتیجه کار مطمئن نبودم اما پس از آماده شدن موسیقی آن را بیان‌کننده همان حس و حالی دیدم که هنگام سرودن شعر در فضای ذهن من جریان داشت. در واقع به ثمر رسیدن این کار مدیون تلاشهای پیگیرانه امین رامین است که خود از اعضای شورای کتاب کودک است.
امین رامین آهنگساز و نوازنده در رابطه با ساخت ملودی برای این سرود گفت: ساخت آهنگ برای نهادی با پیشینه‌ای ۵۰ ساله از تلاش و کار مرا در ساخت ملودی و ارکستراسیون دچار وسواس می‌کرد اما اندیشیدن به تلاشهای مداوم و خدمات این نهاد به کودکان و نوجوانان این مرز و بوم حسی در من به وجود می‌آورد که روند کار را بهتر می‌کرد. شعر نیز به خوبی نمایانگر فضای شورا و شناختی بود که از این نهاد داشتم و خوشبختانه ارتباط خوبی با شعر برقرار کردم.
وی در پاسخ به چگونگی فضای ملودی ادامه داد: در ساخت این ملودی از نواها و دستگاههای ایرانی استفاده کردم. فضاسازی ملودی در آواز اصفهان آغاز شده و مقدمه یا اورتورآهنگ با پاساژ سازهای زهی نمایانگر حرکت رو به بالای سیمرغ و تداعی آن حرکت جمعی و رو به صعودی بود که در شورا اتفاق می‌افتد. اوج کار در آواز شوشتری ادامه می‌یابد و در پایان شعر که پیام دعوت به "همنشینی" و "یکی شدن" دارد در دستگاه همایون فرود می‌آید.
منبع: خبرگزاری مهر