"زوال" نظام کتابخانه های عمومی بریتانیا

به گزارش لیزنا، در سال ۲۰۰۷ میلادی Neil Gaiman, متولد سال ۱۹۶۰ و نویسنده انگلیسی داستان های کوتاه و رمان های مصور، برای شرکت در نخستین همایش کتاب های داستانی علمی که توسط دولت چین تحریم شده بود، به این کشور مسافرت کرد. وی در این نشست از یکی از مقامات دولتی پرسید که چرا دولت چین که سابق بر این، این نوع ادبیات را در کشور خود تحریم کرده بود، اکنون در جهت تبلیغ این آثار کوشش می کند.

پاسخی که به وی داده شد و او این پاسخ را در یک سخنرانی در سال ۲۰۱۳ میلادی بازگو کرد این بود که اگر چینی ها چیزهایی را که توسط دیگران طراحی شده در اختیار داشته باشند، در بازساخت آن هوشمندانه عمل می کنند. از این رو، هیاتی را به آمریکا به کمپانی های اپل، مایکروسافت و گوگل اعزام و درباره اختراعاتی که آینده جهان را می سازند کنکاش کردند. این هیات دریافت که تمام آنها در این کمپانی ها وقتی که دختران و پسران کوچک و نوجوان بودند کتاب های داستانی علمی را خوانده و لذت برده اند. چینی ها دریافتند که کتابهایی را که پیش از این سانسور و از دسترس مردم خارج کرده بودند میلیاردها دلار ارزش دارند!

در حالیکه چین این اصل را برای رسیدن به بزرگترین اقتصاد جهانی رعایت می کند، دسترسی رایگان به کتابها در بریتانیا رو به کاهش گذاشته است. براساس دفتر ملی آمار چین، تعداد کتابخانه های عمومی در این کشور در نخستین پنجسال اول این دهه ۸/۴ درصد بیشتر شده است. در مقابل، تقریبا در همین بازه زمانی، بریتانیا ۳۴۳ کتابخانه عمومی و ۸۰۰۰ شغل کتابداری را در کتابخانه هایی که هم اکنون فعالیت دارند، از دست داده است. طبق CIPFA (تنها نهاد حسابداری حرفه ای بریتانیا)، استفاده از کارکنان داوطلب در کتابخانه های عمومی بین سال های ۰۱۱ ۲ و ۲۰۱۶ میلادی بیش از دو برابر شده است. نیروهای انسانی پاره وقت و داوطلب اکنون بیش از ۷۰ درصد نیروی انسانی کتابخانه های عمومی بریتانیا را تشکیل می دهد.

در تازه ترین گزارشی که CIPFA درباره کتابخانه های عمومی منتشر کرده است، مقامات محلی به طور متوسط ۱۳/۲ درصد از کل حقوق و دستمزد را به کارکنان حرفه ای پرداخت می کنند. کتابداران و متخصصان آموزش و پرورش جایگزین شدن نیروی انسانی داوطلب و پاره وقت را به جای کتابداران حرفه ای "زوال" نظام کتابخانه های عمومی بریتانیا می دانند. کتابخانه هایی که هنوز در بریتانیا به فعالیت خود ادامه می دهند کتاب های کمتری را می خرند. بنا بر گزارش CIPFA, کل تهیه منابع در سال ۲۰۱۶ میلادی کمتر از نصف منابعی بود که در سال ۲۰۱۳ میلادی خریداری شده بود. در باره زمانی ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی مقامات محلی در بریتانیا برای هر ۱۰۰۰ نفر به طور متوسط ۱۲۰ کتاب خریده اند. در اینجا، تعداد کتابخانه های عمومی مورد توجه نبوده،بلکه خرید ۱۲۰ کتاب برای هر ۱۰۰۰ نفر آماری است که بسیار تامل برانگیز است.

گران ترین جنبه حذف کتابخانه های عمومی در بریتانیا مربوط به مساله جمعیت باسواد است که بسیار بنیادی و قابل توجه است. اگر تصور کنیم که بریتانیا فاقد مساله ای به نام سوادآموزی است، تصوری نادرست است. براساس آمارهای موجود، در این کشور ۵ میلیون نفر از "توانایی خواندن و نوشتن پایه" محروم هستند. این مساله در بین جوانان بریتانیا شایع است. در این کشور، تعداد جمعیت باسواد در گروه سنی ۱۶ تا ۱۹ سال کمتر از جمعیتی است که در گروه سنی ۵۵ تا ۶۵ سال قرار دارند.

نسل گذشته، نسلی که دسترسی رایگان و مجانی به کتاب ها و کتابداران حرفه ای داشتند، از نظر سواد آموزی رتبه سوم جهان را به خود اختصاص داده بود. از ۳۴ کشور سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD) اکنون بریتانیا از حیث جوانان باسواد در جایگاه ۳۴ قرار دارد!

برگرفته از بحث مفصل با عنوان: The loss of Britain's libraries could be a huge blow to the economy by Will Dunn