به گزارش لیزنا، سال گذشته در بند 14 بخشنامه ساماندهی نیروی انسانی آموزش و پرورش در سال تحصیلی 89 ـ 88 اعلام شد که " باعنايت به حذف کتابدار از دستورالعمل ساماندهي نيروي انساني سال تحصيلي90-89 لذا نيروهاي داراي پست کتابداري پس از تبديل وضعيت صرفاً در بخش پرورشي بکار گرفته خواهند شد." با این اقدام هرچند که در سالهای پیشین عملا دیگر کتابداران در آموزش و پرورش جایی نداشتند، به طور رسمی پست کتابداری در آموزش و پرورش حذف شد.

در پی این اقدام آموزش و پرورش، دکتر سعید رضایی شریف آبادی، رئیس انجمن علمی کتابداری و اطلاع رسانی ایران، طی پیامی اعتراض این انجمن و جامعه کتابداری را به جناب آقای مهندس مهدی نوید، دبیر شورای عالی آموزش و پرورش اعلام داشت.

پس از آن با وجود پیگیری های انجمن کتابداری و پایگاه خبری لیزنا برای دریافت پاسخ مسئولین آموزش و پرورش قرار بر این شد که جلسه ای با حضور وزیر آموزش و پرورش و رئیس انجمن کتابداری ایران، برگزار گردد. دکتر سعید رضایی شریف آبادی پیش از برگزاری جلسه بر احتمال لغو ممنوعیت به کارگیری کتابداران در کتابخانه های آموزشگاهی تأکید کرده بود.

لیکن متأسفانه این جلسه نه تنها برگزار نشد بلکه این خبر در حالی منتشر می شود که پیگیریهای انجمن کتابداری بی نتیجه و بی پاسخ مانده است و همچنین در اقدامی بی سابقه در خبری که عصر روز گذشته مورخ 18 فروردین 1389 در یکی از رسانه های خبری منتشر گردید بر جایگزینی کتاب یاران در کتابخانه های مدارس تأکید شده است.

متن این خبر به شرح زیر است: 
" همشهری آنلاین: طرح «کتاب‌یار مدرسه» از اسفند سال گذشته آغاز شده است و تا پایان اردیبهشت به شکل آزمایشی اجرا می‌شود. 
در این طرح دانش‌آموزانی که به کتابداری علاقه دارند؛ به دانش آموزان دیگر خدمات کتابداری می‌دهند. بسیاری از کتابخانه‌های مدرسه‌ها کتابدار ندارند و کمبود نیرو باعث شده این کتابخانه‌ها بدون استفاده بماند.
حضور خود نوجوانان در کتابخانه شاید برای دانش‌آموزان جذاب باشد و علاقه آنان را به کتاب خواندن افزایش دهد.
محمد رضا سیفی، مدیر روابط عمومی سازمان دانش‌آموزی کشور در این باره می‌گوید: «10 هزار کتاب‌یار آموزش دیده‌اند و در آموزشگاه‌های کشور مشغول به فعالیت هستند. البته این طرح به شکل آزمایشی اجرا شده است و از مهر آینده به شکل رسمی اجرا می‌شود.»
او می‌گوید: «دانش‌آموزان سوم راهنمایی و دوم و سوم دبیرستان در این طرح شرکت کرده‌اند. این دانش‌آموزان به این کار علاقه داشته و داوطلبانه در کتابخانه‌ها حضور یافته‌اند»."

نکته جالب اینجاست که در این خبر تأکید شده است که کتابخانه های آموزشگاهی کشور، کتابدار ندارند و کمبود نیرو سبب طراحی این اقدام خلاقانه بوده است، این درحالی است که بسیاری از فارغ التحصیلان رشته علوم کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاههای مطرح کشور بیکاری را تجربه می کنند.

از سویی دیگر منظور از خدمات کتابداری که به این کتاب یاران عزیز آموزش داده شده است، ابهام برانگیز است. به واقع یک دانش آموز درخصوص انتخاب کتاب مناسب خود چه تجربه ای داشته و دارد. شاید این موضوع نیز از نبوغ بی حد و حصر برخی از افراد سرچشمه می گیرد که حضور کتابداری با حداقل 4 سال تحصیل در نظام دانشگاهی این کشور را در کتابخانه های آموزشگاهی بیهوده جلوه می دهد.

اما نکته بسیار جالب تر این است که در این مطلب بیان شده است:" این دانش‌آموزان به این کار علاقه داشته و داوطلبانه در کتابخانه‌ها حضور یافته‌اند"، جای بسی خوشوقتی است که ده هزار نوجوان در کشور به مطالعه علاقه مندند اما تأکید براین نکته مجددا ضروری به نظر می رسد که کتابداری با انبارداری متفاوت است و کتابخانه‌های مدارس عموماً توسط افرادی که رشته ای غیرمرتبط با کتابداری داشته اند اداره می شده است و نحوه کار هم بیشتر شبیه انبارداری بوده است.

توجه داشته باشیم که شعار ارتقاء کتابخوانی در میان دانش‌‌آموزان با این اقدامات میسر نمی شود چراکه عادت به مطالعه از کودکی نهادینه می شود و ضروری است که کتابخانه ‌های مدارس تقویت شوند و این مهم جز با به کارگیری نیروی متخصص کتابدار امکانپذیر نیست.