به گزارش لیزنا به نقل از میراث مکتوب، این نسخه خطی در کتابخانه ملی نگهداری می شود که افزون بر داشتن آرایه های هنری اعم از تذهیب، ترصیع، سرلوحه، کتیبه و نقوش محاسباتی و خطی زیبا، ویژگی های دیگری هم دارد. محمد ابراهیم قمی این نسخه را در 94 صفحه و 47 برگ به نحوی کتابت کرده که به سهولت قابل خواندن است و هر جزء قرآن تقریباً در یک برگ و نیم، جای گرفته است.

محمد ابراهیم بن محمد نصیر قمی از خوشنویسان و نسخ نویسان صاحب نام اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم است. او استاد میرزا احمد نیریزی بوده و از استادان خوشنویسی در دوره سلطنت شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی به شمار می رود. تعلیق، نستعلیق و شکسته نستعلیق را هم بسیار خوش می نوشته، اما شهرت او در خط نسخ است.

می گویند سالی سه قرآن می نوشته و از دستمزد آن زندگی مرفهی داشته و تمام عمر را مجرد و با سخاوت گذرانده است.

از محمد ابراهیم قمی، قرآنی دیگر در کتابخانه ملی وجود دارد که به رغم نفیس بودنش، دارای اوراقی بیش از نسخه های فوق الذکر و نسخه 47 برگی مورد نظر است و به حدود 175 برگ می رسد و هر جزء در بیش از 10 صفحه قرار گرفته است. در کتابخانه های دیگر مانند گنجینه کتب و نفایس کاخ گلستان، موزه ملی قرآن کریم و کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان، آثار دیگری از محمد ابراهیم قمی وجود دارد.

سید علی کسائی در مقاله ای با عنوان«قرآن خطی 47 برگی محمد ابراهیم قمی» که در شماره 45 دو فصلنامه آینه میراث چاپ شده، پیرامون این قرآن و دیگر آثار ایشان، به تفصیل سخن گفته است.