مفهوم اساسي كتاب درماني، بازپروري از راه خواندن است. فكر كتاب درماني از آن جا بر مي­خيزد كه انسان به تعيين هويت با ديگران از راه ادبيات و هنر علاقه­مند است. كتاب درماني تعامل ميان خواننده و ادبيات است. در روش درمان با كتاب، مطالب خواندني كه در اختيار خواننده قرار مي‌گيرد، تاثير درماني، شفابخشي و آگاهي بخشي دارد.

در كتاب درماني، ادبيات ابزاري است كه به خواننده كمك مي‌كند تا با شناخت شخصيت‌ها و مشكلات آن‌ها در كتاب، ميان آنها و مشكلاتي كه در زندگي شخصي خود دارد ارتباط برقرار كند. در اين روش، خواننده كتاب، مي‌آموزد كه چگونه ديگران با ناكامي‌ها و سرخوردگي‌هايشان رويارو مي‌شوند و اين روش به آنان امكان مي‌دهد كه نوعي بصيرت دروني نسبت به خود و راه‌حل‌هاي جايگزين براي حل مشكلات فردي شان بيابند. در اين روش به خواننده اجازه داده مي‌شود كه درك كند وي تنها كسي نيست كه با مشكل ويژه‌اي رويارو ست. 
كتابخانه­هاي عمومي از جمله مؤسساتي اند كه مي­توانند به امر كتاب درماني كمك كنند. از آنجا كه كتاب درماني با اهداف آموزشي نيز در سطح عقلاني تفكر مثبت و سازنده را تقويت مي‌كند، باعث بر انگيختن ايده­هاي خلاق مي­شود. از طرفي نهاد كتابخانه­هاي عمومي به عنوان يك نهاد فرهنگي با كاركردهاي آگاهي بخشي، اطلاع­رساني، آموزشي و ارشادي، مي­تواند با روش كتاب­درماني به اين اهداف دست يابد.

نقش كتابداران كتابخانه­هاي عمومي شايد بيشتر كتاب درماني تكاملي باشد و حالت پيشگيري از بيماري را دارد، در اين رويكرد هدف رشد و تكامل فرد است و هنوز مشكلي براي فرد روي نداده، ولي اطلاعات و علم به افراد داده مي­شود تا در برابر آن مشكلات بيمه شوند و بتوانند مبارزه كنند يا اصلا با آن رو به­رو نشوند. يعني كتابداران بايد آگاه باشند، مشكلات جديد هر نسل و هر جامعه­اي متفاوت است و بايد به دنبال منابع مناسب مشكلات پيش روي جامعه باشند  كه اين موارد و اطلاعات با نياز سنجي مناسب از جامعه كتابخانه­ها قابل سنجش است.

كتابداران مي­توانند با شناخت مراجعان و از طرفي نحوه دستيابي به اطلاعات مناسب در زمينه مشكل مطرح شده از طرف مراجعان، هدف وي را از بين گفته‌هايش دريابند و در  راهنمايي وي به كتاب يا منبع مناسب نقش موثر  را ايفا كنند.

منبع: خبرگزاری ایبنا