به گزارش لیزنا به نقل از فارس، اين روزها سخن گفتن از نمايشگاه كتاب سال آينده تهران شايد براي خيلي‌ها لطف چنداني نداشته باشد، اما براي آنهايي كه دستي در آتش اين نمايشگاه دارند، خالي از لطف نيست. به ويژه اين كه نخستين حركت مسئولان برپايي نمايشگاه بيست و پنجم(سال آينده) اخيراً با انتشار خبر خوشحال كننده براي مخاطبان اين رويداد بزرگ فرهنگي همراه بوده است. اين خبر مربوط به راه اندازي دبيرخانه دائمي نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران بود كه اخيراً در نخستين جلسه شوراي سياست‌گذاري بيست و پنجمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران كه با حضور اعضا و رئيس شورا و مديران كميته‌هاي آن برگزار شده بود، اعلام و خبر از آغاز فصل تازه و نويني در برگزاري بزرگترين نمايشگاه بين المللي كتاب در كشورمان داد.
دبيرخانه دائمي نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران با پيشنهاد اعضاي شوراي سياست‌گذاري و موافقت بهمن دري، رييس نمايشگاه كتاب راه‌اندازي شد كه در تاييد اين اقدام، دري گفت قطعاً مؤسسه مجري نسبت به انجام برنامه‌هاي نمايشگاه در طول سال اقدام مي‌‌كند، اما براي منسجم‌تر شدن و فعال بودن نمايشگاه در طول سال نيازمند يك دبيرخانه در طول سال هستيم. حالا قرار شده در اين دبيرخانه با ايجاد جدول زمان‌بندي از فهرست برنامه‌هاي نمايشگاه و مهندسي شدن برنامه‌هاي اجرايي، مراحل انجام فعاليت‌هاي نمايشگاهي بهصورت دقيق و مشخص صورت گيرد.
البته نخستين جلسه شوراي سياست‌گذاري بيست و پنجمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران براي ارزيابي نقاط ضعف و قوت و عملكرد بيست و چهارمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران برگزار شده بود كه در آن، معاون امور فرهنگي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي كه رئيس نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران هم محسوب ميشود، با تأكيد بر اينكه اولين قدم براي نمايشگاه بيست و پنجم بايد رفع كاستي‌‌هاي نمايشگاه قبل باشد گفت اگرچه همهساله با بهره‌گيري از تجربه‌هاي قبلي نمايشگاه موفق‌تر برگزار ميشود، اما رفع كاستيها و ضعف‌هاي موجود ميتواند در بهبود روند برگزاري مؤثر واقع شود.
بهمن دري در اين جلسه به نوع كاستيها و ضعف‌هاي موجود! اشاره نكرده و فقط خواستار رفع اين نواقص و كمبودها شده است. با اين حال، در شرايط فعلي مي‌توان همين ميزان دستاوردهاي نخستين جلسه شوراي سياست‌گذاري بيست و پنجمين نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران را به فال نيك گرفت و اميدوار شد كه در جلسات بعدي به مسائل به مراتب اساسي‌تري مثل تعيين مكان دائمي نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران هم پرداخته شود، چرا كه وقتي يك نمايشگاه بين‌المللي مانند نمايشگاه كتاب تهران (بعد از بيست و چهار دوره) هنوز جا و مكان ثابت و معيني ندارد، داشتن دبيرخانه دائمي چه دردي از دردهاي مزمن اين رويداد برزگ فرهنگي را مي‌توان درمان كند؟!
طرح‌هاي مصوب جلسات بعدي شورا ميتواند در اين باره راهگشا باشد كه اميد مي‌رود در كنار مسائل ريز و درشت مربوط به نمايشگاه سال آينده به موضوع تعيين مكان دائمي نمايشگاه كتاب تهران هم در فرصت‌هاي بعدي (البته با اولويت قرار دادن آن) پرداخته شود.