اتمهای آهن در رشتهای ۶ تایی قرار گرفتهاند و سپس این رشته در جفتهایی دو تایی گروهبندی شده است به شکلی که هر یک از جفتها میتوانند یک بیت اطلاعات را ذخیره کنند، به این شکل ذخیره هر بایت به هشت جفت از این رشته اتمها نیاز خواهد داشت.
هر جفت را میتوان بر اساس یک از ساختارهای مغناطیسی ممکن تنظیم کرد، درست مشابه دستهبندی ۰ و ۱ اطلاعات در رایانه.
دانشمندان با استفاده از میکروسکوپ تونلی و کنترل پالسهای الکتریکی توانستند تغییر در میان این دو نوع تنظیمات را امکانپذیر ساخته و تنظیمات موجود بر روی هر جفت را با به کار گرفتن پالسهای ضعیفتر الکتریکی بخوانند.
در حالی که حافظههای سخت نوعی مواد مغناطیسی مشهور به فرومغناطیس را برای ذخیره اطلاعات به کار میبندند، این حافظه اتمی عملکردی متضاد داشته و از آنتی فرومغناطیس استفاده میکند.
این نوع مواد(آنتی فرومغناطیس) چرخش اتمهای همجوار به صورت متضاد با یکدیگر همراستا هستند و به این شکل از تداخل مغناطیسی آنها با یکدیگر جلوگیری خواهد شد.
بر اساس گزارش ساینس دیلی، با این همه تا زمانی که بتوان از این حافظه در الکترونیکهای مصرفی رایج استفاده کرد زمان زیادی باقی مانده است زیرا این مواد در حال حاضر باید در دمای منفی ۲۶۸ درجه سلسیوس نگهداری شوند، با این همه دانشمندان امیدوارند که نمونههای بعدی این حافظه در دمای اتاق حالتی پایدار داشته باشد.