به گزارش لیزنا به نقل از انگجت، تاکنون یکی از بزرگترین چالش های زبان اشاره، ترجمه آن به زبان روزمره و عادی برای مردمی که نمی دانسته اند در چه مقطعی باید مکالمه با یک ناشنوا را آغاز کنند.

دانشجویان مهندسی دانشگاه کُرنِل از زمان انجام پروژه پایان ترمشان استفاده کرده و سعی کرده اند تا با یکی از کاربردی ترین راه حل ها تا به امروز، این شکاف را ترمیم کنند. طرح اولیه دستکش های آنها از شتاب سنج، سنسور های ارتباطی و انعطاف پذیر برای ترجمه ایما و اشاره های انگشتان دست در  الفبای زبان اشاره آمریکایی به حروف قابل تلفظ استفاده می کند.

بعد از تبدیل حرکات دست به سیگنال های دیجیتال، واحد آزمایش هم زمان حرف ها را می خواند و آنها را به یک رایانه ارسال می کند که در آنجا با استفاده از یک بازی رایانه ای این حروف در قالب جملات کامل ساخته می شوند. علاوه بر دقیق بودن، ابتکار دانشگاه کُرنِل با این ذهنیت ساخته شده است که چگونه در دنیای واقعی کار خواهد کرد. به همین دلیل دستکش و دستگاه مترجم آن هر دو به صورت بی سیم هستند و از باتری های 9 ولتی استفاده می کنند. ما امیدواریم که این پروژه به مرحله تولید انبوه برسد و امکانی دیگری برای برقراری ارتباط بین ناشنوایان و افراد معمولی ایجاد شود.