به گزارش لیزنا، رئیس اداره مخطوطات این سازمان اعلام کرد: چوپانی معروف به باباکوهی که سال‌ها هنگام چرای گوسفندان، قرآنی خطی و قدیمی به قدمت قرن دوازدهم را همراه داشته و تلاوت می‌کرده است، در اواخر عمر، آن را به یکی از خادمیاران حرم رضوی می‌سپارد تا بتواند این قرآن نفیس را از هرگونه آسیب حفظ کند.
حجت‌الاسلام محمدحسن نوري‌نيا با بیان اینکه نوع کاغذ، نوع مرکب و کیفیت جلوۀ خط روی کاغذ، قدمت این مصحف شریف را، اواخر قرن دوازدهم یا اوایل قرن سیزدهم نشان می‌دهد، به ویژگی‌های این قرآن خطی اشاره کرد و گفت: خط آن نسخ، جدول‌کشی به سرخی، سجاوندی‌ها و نشانه فواصل بین آیات به ترنج و نشان‌ها در حاشیه به خط رقاع است.
وی ادامه داد: این قرآن، یک بار صحافی شده و چون متأسفانه صحاف، آشنا به نسخه خطی نبوده است، به نسخه بسیار آسیب زده که در نتیجه، سربرگ‌ها، کمند صفحات و برخی نشان‌ها در صحافی اولیه از بین رفته است. همچنین، کتابت آن، به قلم کاتبی معمولی انجام گرفته که نشان از اهمیت کتابت قرآن در همۀ دوره‌ها و بین همۀ اقشار دارد.
نوري‌نيا با تأکید بر اینکه نسخه‌های خطی قدیمی را جهت حفظ یا مرمت، تنها به کسانی باید سپرد که آشنایی با نسخ خطی دارند، افزود: توصیۀ ما به همۀ کسانی که چنین نسخه‌هایی را در منزل نگهداری می‌کنند این است که با کارشناسان مرکز مرمت کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی مشورت کنند و راهنمایی بگیرند. وی یادآور شد: همچنین این مرکز، در قبال گرفتن تصویر نسخه، کتب خطی را مرمت نموده و به مالکان‌شان تحویل می‌دهد.
در ادامه، ناصر حسینیان؛ خادمیار حرم رضوی با بیان اینکه بازنشستۀ سپاه پاسداران و از مجروحین و جانبازان جنگ هستم، توضیح داد: طی مأموریت‌های مختلفی که آن زمان، به شهرهای مختلف برای آموزش و روشنگری مردم داشتیم، در محور جاده قدیم قوچان و روستاهای آن، با پیرمرد چوپانی معروف به باباکوهی آشنا شدم که خانه کوچکی در روستای دهشک نزدیک پل فردوسی داشت، اما بیشتر عمر را به چوپانی و چراندن گوسفندها در کوه و بیابان می‌گذراند.
وی ادامه داد: در مأموریت‌هایی که داشتم گاه به او سر می‌زدم و به سبب آشنایی و انسی که با او پیدا کردم، حدود 27 سال قبل که سال‌های آخر عمر او بود، یک بار قرآنی را از پشت خورجین الاغ خود در آورد و گفت: «این قرآن را که از پدرم و او از پدرش و همین‌طور از پدرانشان به من رسیده است همیشه تلاوت می‌کنم. پنجاه سال همراهم بوده و بیشتر وقت‌هایی که در صحرا هستم، به خاطر تلاوت این قرآن با وضو هستم و چون شرایط خوبی برای نگهداری آن ندارم، کمی آسیب دیده است.»
این خادمیار حرم رضوی افزود: باتوجه به اینکه باباکوهی از نفاست قرآن باخبر بود، قرآن را به من سپرد تا آن را از آسیب بیشتر حفظ کنم و گفت به جای آن برای من قرآن دیگری بیاور که تلاوت کنم که من قرآنی با خط درشت‌تر و قطع بزرگ‌تر و چاپ جدید برای او بردم.
حسینیان، انگیزه خود را از اهدای این قرآن به کتابخانۀ حضرت رضا(ع) این گونه عنوان کرد: زمانی که خادمیار حرم شدم، تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که اینجا، هم مرکز مطمئنی برای نگهداری آثار خطی قدیمی دارد و هم با دقت بالایی آثار را مرمت می‌کنند و با تحقیقات بیشتر، اطمینان یافتم که اگر این قرآن را به این مجموعه بسپارم، به درستی مرمت و حفظ می‌شود.
وی در پایان، با بیان اینکه این قرآن متعلق به باباکوهی است و باید به نام ایشان ثبت شود، با ابراز خرسندی از اینکه نام او و برادر شهیدش نیز همراه با نام باباکوهی، در کنار نام واقفینی همچون شیخ بهایی و مقام معظم رهبری(مدظله العالی) قرار می‌گیرد، گفت: بسیار خوشحالم و افتخار می‌کنم که واسطۀ اهداء این قرآن شدم. امیدوارم روز واپسین، به همین واسطه، مورد تفضل قرار گیریم و رستگار شویم و امام رضا(ع) ما را موجب لطف و عنایت خود قرار دهد.