کتابی شیرین و جذاب با داستان‌ها و شخصیت‌های مختلف واقعی یا تخیلی

به گزارش لیزنا (ستاد خبری بیست و پنجمین دوره هفته کتاب ایران) محمد معتمدی گفت: بهترین کتاب تخصصی که تاکنون مطالعه کردم کتاب «آشنایی با عروض و قافیه» از سیروس شمیسا به نوعی شناخت مهندسی شعر فارسی است که به آوازخوانان کمک شایانی می‌کند، همچنین در بین کتاب‌های غیرتخصصی کتاب «آدم‌ها» به قلم احمد غلامی از نشر ثالث را دوست دارم چرا که رویارویی نویسنده با آدم‌های مختلف را به رشته تحریر درآورده است.

نگاهی به کتاب «آدم‌ها» و نویسنده‌اش:

احمد غلامی روزنامه‌نگار، نویسنده و برگزیده جایزه هوشنگ گلشیری در سال 1381 است که مجموعه‌ای از 62 داستان خیلی کوتاه از زندگی افراد مختلف را در کتاب «آدم‌ها» جمع کرده است، درواقع این کتاب زندگی هرکدام از آدم‌ها که گاه اسامی عجیب یا حتی ساده‌ای دارند را در حداکثر 3 صفحه توضیح می‌دهد.

غلامی خود را در مصاحبه‌های رسانه‌ای، عاشق شخصیت‌پردازی معرفی می‌کند و می‌گوید همواره حرکات دست و خنده افراد یا با هیجان صحبت کردن‌های آنها را با دقت دنبال می‌کند به همین دلیل آدم‌های زیادی را می‌شناسد که می‌تواند در حجم کتاب «آدم‌ها» کتاب دیگری را هم از آنها بنویسد اما به خاطر نگرانی از بین رفتن تنوع در پی ویژگی‌های مشترک بین افراد چنین کاری نکرده است.

کتاب «آدم‌ها» متشکل از شخصیت‌های تخیلی با داستان‌های واقعی یا شحصیت‌های واقعی با داستان‌های تخیلی یا ترکیبی از این دو است به عنوان مثال شخصیت و جزءبه‌جزء داستان «مسافر» در این کتاب واقعی بوده که فقط با روایت داستانی بیان شده است.

در این کتاب بخش‌هایی از زندگی افراد یا همان داستان‌ها آنقدر کوتاه هستند که در هر فرصتی امکان خواندن آنها وجود دارد و به همین دلیل تقریبا هیچ داستانی خواننده را در فضای خود غرق نمی‌کند. برخی افراد معتقدند نویسنده این داستان‌ها را ابتدا در روزنامه اعتماد می‌نوشته و سپس مجموعه آنها را کتاب کرده است.

برخی از منتقدان ادبیات داستانی می‌گویند نویسنده خواسته یا ناخواسته به واکاوی شخصیت‌های کتاب نمی‌پردازد و از این رو مخاطبان درباره درون، اعمال و دلایل عملکرد شخصیت‌ها چیزی نمی‌دانند درحالیکه هرکدام از این شخصیت‌ها می‌توانستند یک رمان را شکل دهند. یکی دیگر از مواردی که از جانب منتقدان به این کتاب وارد می‌شود تعدد شخصیت‌ها است، درواقع مواجهه مخاطب با داستان‌های مختلف باعث می‌شود بعد از مدتی این شخصیت‌ها در ذهن ما باقی نمانند.

به عبارت دیگر می‌توان گفت نویسنده علیرغم آنکه داستان‌ها را با زبانی شیوا و نثری روان نوشته و مخاطب حین خواندن با شخصیت‌ها همگام می‌شود اما خیلی سریع از کنار شخصیت داستان‌ها عبور کرده است.

هرچند که برخی منتقدان نقدهایی را درباره این کتاب بیان می‌کنند اما در مجموع «آدم‌ها» را کتابی خواندنی، جذاب، شیرین و دارای ویژگی‌های امروزی داستان کوتاه می‌دانند.

بخشی از متن کتاب «آدم‌ها»:

در قسمتی از داستان «نصرالله گسگ» آمده است:

یکی از فامیل‌‌های دور ما بود. با کسی رفت و آمد چندانی نداشت. ارث و میراثی بهش رسیده بود و پول توی بانک سپرده بود و با بهره‌‌اش زندگی متوسطی را می‌‌گذراند. قبلاً توی چند روزنامه کار کرده بود. گزارش‌‌ها، مصاحبه‌‌ها و مقالات زیادی از او چاپ شده بود. حتی بعضی وقت‌‌ها تا پست دبیری و سردبیری هم پیش رفته بود. اما سردبیر موفقی نبود و در این پست‌‌ها مدت کوتاهی مانده بود. قیافه‌‌اش شبیه روزنامه‌‌نگارها نبود. وقتی می‌‌خواستم دنبال کار روزنامه‌‌نگاری بروم رفتم سراغش. قبل از این‌که او را ببینم تصور می‌‌کردم با مردی عینکی با صورتی لاغر و سبیل‌‌های نسبتا بلند روبرو می‌‌شوم. اصلاً این‌طور نبود. بیش‌تر شبیه یکی دیگر از فامیل‌‌های ما آقا ماشاءالله بود که سرکارگر نساجی بود. راستی اسم این فامیل روزنامه‌‌نگارمان آقانصرالله بود. با این‌که سالیان سال توی روزنامه کار کرده بود اما در عالم مطبوعات خیلی‌‌ها او را نمی‌‌شناختند. خودش معتقد بود بعضی آدم‌‌ها اسم و فامیل‌شان در شهرت‌شان اثر دارد و او به این دلیل شهرت ندارد که فامیلی‌‌اش خیلی دشوار است.