داخلی
»کتاب
در نمایشگاه کتاب بیش از هر چیز خودت را پیدا می‌کنی
به گزارش لیزنا، حسین قربانزاده خیاوی گفت: از هر اتفاق مربوط و مرتبط با کتاب باید استقبال کرد، چرا که حال کتاب و کتابخوانی در کشورمان خوش نیست. نمایشگاه کتاب -با وجود تمام نقدها برای عدم برگزاری‌اش بدلیل فروشگاهی بودنش همانند نفس مصنوعی یا شوک الکتریکی بر پیکر کتاب و کتابخوانیست. نمایشگاه کتاب بزرگترین اتفاق کتاب محور کشور است که بازتاب گسترده‌ای در جامعه دارد. در خصوص لزوم برپایی و فواید نمایشگاه و البته در باب صدمات و نواقص آن سخن‌ها گفته شده و پاشنه آشیل نمایشگاه یعنی فروشگاهی بودنش بارها نقد شده که به کتابفروشی‌ها لطمه می‌زند اما همین افراد هم به لزوم برپایی نمایشگاه کتاب صحه گذاشته‌اند پس باید تمهیداتی برای رفع نواقص اندیشید چرا که برپایی نمایشگاه کتاب تهران و در کنارش نمایشگاه کتاب استان‌ها مهم و ضروری است.
این نویسنده ادامه داد: بزرگترین برنامه فرهنگی کتاب‌محور کشور خانواده‌ها، دانش‌آموزان و دانشجویان مهم‌تر از همه خوانندگان و علاقمندان گذری را به محلی می‌کشاند که مملو از کتاب است و مباحث و دیدارهایی در راستای کتاب و بسیار اتفاق می‌افتد در این حضور مخاطبی دائمی متولد شود.
معجزه گاهی با یک حضور در جمع کتابخوان‌ها و انبوه کتاب‌ها رقم می‌خورد و رخ می‌دهد.
نویسنده کتاب «آب و زنجیر» درباره اهمیت بازدید از نمایشگاه و لزوم ارتباط مستقیم و صمیمانه اهالی قلم با بازدیدکنندگان افزود: شاید نمایشگاه کتاب در ذهنم دزدیده شدن گوشی‌ام حین جشن امضای کتابم باشد با سؤال پسرم که؛ «مگر کسی که برای خرید کتاب می‌آید دزدی هم می‌کند؟» اما این نیست، دیدار با مخاطب همواره در حافظه‌ام جایگاه شگفتی دارد، بخصوص دیدار با مخاطب‌های کودک و نوجوان. دیدار با دوستان ناشر و نویسنده در مراسم‌های نقد، جشن، سخنرانی و بحث‌های تخصصی. علاوه بر این، تاثیر و نقش دیدارها تا مدت‌ها باقی می‌ماند ارتباط ناشر با نویسنده، نویسنده با مخاطب و مخاطب با ناشر. نیازسنجی و گرفتن بازخورد که باعث می‌شود برای برگزاری نمایشگاه بعدی لحظه‌شماری شود.
نویسنده کتاب «تن نور» با اشاره به تاثیر عمیق فضای مجازی بر کاربران معتقد است: متاسفانه در کشور ما بسیاری از چرخه‌ها معیوب است. یک فرد فیلم‌بین، اهل تئاتر و علاقمند نمایشگاه عکس و نقاشی در یک پروسه برنامه‌ریزی شده تربیت نمی‌شود بنابراین مخاطب آگاه و تربیت شده نداریم مگر این‌که عده‌ای خودشان پای در مسیر آگاهی و آموزش گذاشته و اندک اندک آموخته‌اند. این چرخهٔ آموزش باید در مدارس و کلاس‌های درس شکل بگیرد و تکمیل شود مثلا مخاطب بیاموزد چگونه فیلم و تئاتر تماشا کند و چگونه عکس و نقاشی ببیند. این اتفاق رخ نمی‌دهد و برای عده‌ای دیر رخ می‌دهد آن‌هم به دلیل علایق فردی و تلاش‌های شخصی‌شان. کتابخوانی هم نیازمند چنین چرخه‌ایست، یعنی ما باید در مدرسه بیاموزیم چرا، چگونه و چطور کتاب بخوانیم. اگر چنین پروسه‌ای طی شود ما با مخاطب‌های آگاه و تربیت‌شده روبرو خواهیم بود و کار برای راهنمایی و هدایت سهل و ساده خواهد شد. اگر بشود در مدارس و مراکز تربیتی مخاطب ساخت تا حدودی خلا و فاصله پر خواهد شد.
او تاکید کرد که این اتفاق گرچه یک چالش جهانی است اما باید بیش از پیش در برابر این موانع چاره‌اندیشی کرد. قربانزاده همچنین افزود: در سراسر دنیا این رویارویی فضای مجازی با کتاب و هنر وجود دارد و تنها معضل کشور ما نیست باید دید چگونه می‌شود با خسارت کمتری به این عرصه وارد شویم، یکی از راه‌ها، چشاندن طعم دلچسب مطالعه به مخاطب در سنین پایین است. در این مرحله آموزش و پرورش و صدا و سیما باید نقش اساسی ایفا کنند. کودک و نوجوانی که طعم شیرین کتاب و مطالعه را چشید دیگر کمتر تن به مطالعه سطحی می‌دهد.
این مدرس داستان‌نویسی ضمن استقبال از حضور حداکثری اقشار گوناگون در نمایشگاه کتاب تهران ادامه داد: نمایشگاه کتاب همواره برایم همانند دریا یا اقیانوسی متلاطم و مواج بوده است. دریا و اقیانوس تشکیل شده‌اند از قطره‌های آب که دیده نمی‌شوند و به‌چشم نمی‌آیند. در اقیانوس نمایشگاه کتاب انسان‌ها پیدای ناپیدا هستند، دیده می‌شوند و دیده نمی‌شوند. پس با این تفاسیر از این جمله بهره می‌برم؛ «در نمایشگاه کتاب بیش از هر چیز خودت را پیدا می‌کنی.»
این نویسنده با اشاره به تغییرات نسل اخیر اهل مطالعه تاکید کرد: متفاوت بودن نسل جدید نه تنها طبیعی‌ست بلکه ضرورت هم دارد. ما کودکان را برای زمان خودشان تربیت می‌کنیم غیر از این بود بشر الان بسیاری از داشته‌هایش را نداشت. کسانی که اهل خرد و اندیشه هستند این تفاوت را درک کرده و به رسمیت شناخته‌اند. پذیرفتن و ضرورت این موضوع راه برون رفت از بحران و فاجعه‌ایست که امروزه مدام از آن بیم داریم در حالی که باید پذیرای این تفاوت باشیم. در حوزه کتاب هم چنین رویکردی وجود دارد، گرایش به نوگرایی. اسمش را بگذاریم تنوع‌طلبی، سلیقه، ذائقه، نیاز، مطالب دلخواه فرقی ندارد به هرحال باید پذیرا باشیم و استقبال کنیم، اما باید اندیشه هم باشد، در حوزه کتاب نسل جوان دنبال مطلوب‌های خودشان هستند ما باید مطابق آن خوراک تهیه کنیم. کتاب پیشرو هنرهایی چون سینما و تئاتر است پس باید زودتر به شناخت نیاز مخاطب بپردازد، این رمز موفقیت نویسنده است، چگونه ارزش و باورهای جامعه را در قالبی نو و مخاطب امروز پسند ارائه دهم؟ خب پاسخ مناسب و منطقی به این سؤال شگفتی می‌آفریند و افق‌های تازه‌ای باز می‌کند. باید پذیرای تفاوت‌های نسل جدید باشیم.
سیوششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از ۱۷ اردیبهشت آغاز و ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ با شعار «بخوانیم برای ایران» در محل مصلای امام خمینی(ره) به کار خود پایان داد.
۱. از توهین به افراد، قومیت‌ها و نژاد‌ها خودداری کرده و از تمسخر دیگران بپرهیزید و از اتهام‌زنی به دیگران خودداری نمائید.
۲.از آنجا که پیام‌ها با نام شما منتشر خواهد شد، بهتر است با ارسال نام واقعی و ایمیل خود لیزنا را در شکل دهی بهتر بحث یاری نمایید.
۳. از به کار بردن نام افراد (حقیقی یا حقوقی)، سازمان‌ها، نهادهای عمومی و خصوصی خودداری فرمائید.
۴. از ارسال پیام های تکراری که دیگر مخاطبان آن را ارسال کرده اند خودداری نمائید.
۵. حتی الامکان از ارسال مطالب با زبانی غیر از فارسی خودداری نمائید.