ناشر فریبکار با رای قاضی امریکایی باید 50 میلیون دلار خسارت به مولفان پرداخت کند

به گزارش لیزنا، این یکی از اولین احکام در نوع خود علیه یکی از بزرگترین ناشران متهم به استفاده از فنون غارتگرانه است. اما چون حکم از نظام قضایی آمریکاست و اُمیکس در حیدرآباد هند مستقر است، مشخص نیست که اصلاً پولی برای پژوهشگرانی که مدعی هستند اُمیکس فریبشان داده وصول شود.

قاضی گلوریا ناوارو از دادگاه ناحیه لاس وگاس در ایالت نوادا در آمریکا، بدون محاکمه حکم صادر کرد و تصریح کرد که مجموعه‌ای از اتهام‌هایی که در سال 2016 توسط کمیسیون تجاری فدرال ایالات متحده (FTC)‌ در واشنگتن دی سی  برای نظارت بر مصرف کننده اجرا شده مبنای صدور حکم است. این حکم اُمیکس را از اقدام مشابه در آینده نیز منع می‌کند.Top of FormBottom of Form

در حکم 29 مارس، ناوارو اعلام کرد که کمیسیون تجاری فدرال شواهد کافی برای اثبات موارد زیر ارائه کرده است:                    

1-      اُمیکس که حدود 700 مجله در زمینه‌های مختلف علمی منتشر میکند، با تبلیغات فریبنده اعلام کرده که برای نویسندگان، داوری یا هم ترازخوانی دقیق با نظارت هیئت تحریریه فراهم می‌کند. کمیسیون مدعی است که در عوض مجله‌های اُمیکس، مقاله‌های بسیاری را ظرف چند روز بدون بازخورد چندانی به نویسندگان برای انتشار تأیید کرده‌اند. قاضی تا حدی به یافته‌های مطالعه‌ای که در مجله Science به قلم جان بوهانان در سال 2013 منتشر شد استناد کرده است. از 69000 مقاله‌ای که اُمیکس از 2011 تا 2017 منتشر کرده است، ناشر تنها شواهدی مبنی بر همترازخوانی نیمی از آنها ارائه کرده است.

2-     با وجود نبود سیستم داوری، اُمیکس در اطلاعاتش به نویسندگان به روشنی اعلام نمی‌کرد که از آنها برای انتشار در مجله‌های دسترسی آزاد پول دریافت خواهد کرد. برخی از نویسندگان شکایت کرده و از اُمیکس می‌خواستنند که مقاله‌شان را پس بگیرند اما اُمیکس نمی‌پذیرفت و مانع از آن می‌شد که نویسندگان مقاله خود را به جای دیگری برای نشر ارسال کنند.

3-     اُمیکس  در تبلیغات خود استفاده از 50.000 داور متخصص را نام می برد، اما بعضی از آنها هرگز موافقت نکرده‌اند که برای اُمیکس داوری کنند و اُمیکس همچنان نام بعضی از دانشمندان را حتی پس از این که خواستار حذف نامشان از سایت ناشر می‌شدند به صورت عمومی منتشر می‌کرد.

4-     ناشر اعلام می‌کرد که نشریاتش دارای ضریب تاثیر بالا هستند که نشانه کیفیت هیئت تحریریه است. اما آشکار نمی‌کرد که اُمیکس خودش یک ضریب تأثیر غیر رسمی (جعلی) بر اساس استنادهای گوگل اسکالر برای بعضی مجلاتش درست کرده است. اُمیکس همچنین به غلط اعلام می‌کرد که بعضی مجله‌هایش در پابمد سنترال و کتابخانه ملی پزشکی آمریکا نمایه می‌شوند.

5-     اُمیکس، همایش‌های علمی برگزار می‌کرد و اعلام می‌کرده که دانشمندان برجسته‌ای از سراسر دنیا در آن شرکت خواهند کرد. اما بررسی یک نمونه صد تایی از همایش‌هایش نشان داد که 60٪ از کسانی که نامشان به عنوان مشارکت کننده یا کمیته همایش منتشر می‌شد اساساً هرگز موافقت نکرده‌اند که چنین مشارکتی داشته باشند.

قاضی ناوارو گفت که وی حکم 50.1 میلیون دلاری  را بر اساس برآورد درآمد شرکت از سال 2011 تا 2017 صادر کرده است،. طبق قانون مصرف کننده در ایالا متحده، کمیسیون تجاری مجبور نبود ثابت کند که چند نویسنده توسط اُمیکس از زمانی که این ناشر اولین مجله اینترنتی خود را در سال 2008 منتشر کرده است، فریب داده شده اند. قاضی ناوارو گفت که خلاف متهمان تنها یک اقدام منفرد و منزوی نبوده است بلکه اقدامی مداوم و مستمر در طول چندین سال بوده است. اُمیکس قصد درخواست تجدیدنظر دارد و وکیلش در ایمیلی نوشته است که صدور حکم بدون دادگاه غیرمنصفانه است.

هنوز مشخص نیست پژوهشگرانی که توسط اُمیکس  فریب خورده اند از این رای دادگاه پولی دریافت خواهند کرد یا نه. کمیسیون تجاری از حساب‌های مالی اُمیکس خبر دارد و آنها را بررسی خواهد کرد اما نمی داند که آیا هیچ پولی در این حسابها هست یا نه. کمیسیون تجاری یک بانک اطلاعاتی از نویسندگانی که به مجلات ناشر مقاله ارسال کرده اند دارد و اگر پولی برای تقسیم وجود داشته باشد با آنها تماس خواهد گرد. دانشمندانی که می‌خواهند کمسیون از ادعای آنها مطلع باشد، می‌توانند شکایت خود را از طریق وبسایت این سازمان ثبت کنند.

اقتباس از نوشته جفری برینارد