موفقیت دانشگاه‌ها وابسته به بین‌المللی‌سازی اعضای هیات علمی و دانشجویان است

 به گزارش لیزنا، رئیس بخش علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه شیراز، با تاکید بر توجه سیاست‌گذاران و مدیریت‌های کلان دانشگاه‌ها در بریکس و اقتصادهای نوظهور، بر عدم لزوم ورود همه دانشگاه‌های این مناطق در تمام جنبه هایی که شامل فعالیتهای علمی و تحقیقاتی می شود، افزود: دانشگاه‌ها نباید تصور کنند که باید با تبدیل شدن به دانشگاه‌های پژوهش‌محور، در رتبه‌بندی‌های بین‌المللی شرکت کنند؛ کاری که متاسفانه تعداد زیادی از موسسات آموزش عالی کشورمان بدون در نظر گرفتن زیر ساخت‌ها انجام میدهند.

طبق گفته دکتر جعفر مهراد رتبه‌بندی بریکس نشان می‌دهد که دانشگاه‌های چین به پیشرفتهای قابل توجهی دست یافته‌اند. چین در بین 100 دانشگاه دارای 27 موسسه و در بین 10 دانشگاه دارای 5 موسسه آموزش عالی برتر است. دانشگاه پکن در این رتبه‌بندی جایگاه نخست و دانشگاه شینگهوا رتبه دوم را به خود اختصاص داده اند.

به گفته وی نتایج رتبه‌بندی مشخص می‌کند که هیچ یک از دانشگاه‌های هندوستان در گروه 10 دانشگاه برتر قرار ندارند.

مهراد با اشاره بر اینکه  انستیتو علوم هند در بنگلور با رتبه 16 ، برترین موسسه هند در رتبه بندی سال 2016 میلادی است، گفت: اگر کشوری مانند هندوستان درباره ایجاد دانشگاه‌های معتبر بین‌المللی جدی است، گام‌های چندی وجود دارد که باید از طرف این کشور برداشته شود.

وی یکی از این گام‌ها را تفاوت‌گذاری بین دانشگاه‌ها براساس کیفیت، عملکرد و مشارکت دانست و افزود: باید به دانشگاه‌هایی که به خوبی عمل می‌کنند، بدون توجه به دولتی یا غیر دولتی بودن آن‌ها، منابع مالی بیشتری تخصیص داد.

چهره ماندگار علمی کشور با اشاره به ابتکار پروژه 100-5  روسیه که هدف آن قرار دادن 5 دانشگاه در بین 100 دانشگاه برتر جهان تا سال 2020 میلادی است، تصریح کرد: لازم است با الهام از این پروژه، بریکس و سایر کشورهای در حال توسعه، تعدادی از دانشگاه‌های ممتاز خود را با منابع مختلف تقویت کنند.

او ادامه داد:  بعد از آخرین نشست روسای دانشگاه‌های برتر روسیه با تعدادی از دانشگاه‌های برتر کشور در تهران، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران اعلام کرد که درصدد است از 5 دانشگاه ممتاز و 5 پژوهشگاه برجسته برای ورود به رتبه‌بندی‌های بین المللی حمایت و از آنها پشتیبانی کند.

او موفقیت دانشگاه‌های بریکس و سایر کشورهای در حال توسعه را وابسته به افزایش قابل توجه بودجه عنوان کرد و گفت: بررسی مجدد چارچوب سیاست‌ها پیرامون گرانت‌پژوهشی، جهت حصول اطمینان از اینکه پژوهانه‌ها به درستی مورد استفاده قرار می‌گیرند، ضروری است.

وی همچنین بر لزوم ایجاد انگیزه‌های لازم در اعضای هیات علمی، جهت انجام تحقیقات و نشر آثار علمی تاکید کرد.

مهراد، بین‌المللی کردن اعضای هیات علمی و دانشجویان را یکی از چالش‌های عمده دانشگاه‌ها در کشورهای عضو بریکس و نوظهور اقتصادی بیان کرد و افزود: در دنیایی که به دهکده جهانی می‌ماند، تولید و به اشتراک‌گذاری دانش نمی‌تواند توسط ملیت و محل اقامت افراد محدود شود.

او ادامه داد: دانشگاه‌های تراز اول همیشه دانشجویان و اعضای هیات علمی را از کشورهای مختلف جذب می‌کنند و دانشگاه‌های بریکس و در حال توسعه نیز اگر که بخواهند در ردیف این کشورها قرار گیرند لازم است اینگونه عمل کنند.

وی بر ابتکاراتی مانند اعطای بورس و فلوشیپ به دانشجویان و سیاست‌های جذب و توسعه شغلی در مورد اعضای هیات علمی اشاره نمود و با تاکید بر لزوم توجه کشورهای نوظهور علمی و اقتصادی به مولفه‌هایی جهت همکاری‌های بین‌المللی، توضیح داد: این مولفه‌ها عبارت است از ابتکارات تدریس مشترک، پروژه‌های پژوهشی مشترک، همایش‌های مشترک، برنامه‌های اعطای مدرک مشترک، فرصت‌های مدرسه‌های تابستانی و زمستانی، برنامه‌های تحصیل در خارج و برنامه‌های اجرایی مشترک آموزشی.

مهراد ادامه داد: این ابتکارات در اکثر کشورها به ویژه در کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند چین، سنگاپور، کره جنوبی، تایوان و ژاپن اساس رشد دانشگاههای تراز اول شده است و این دانشگاه‌ها در حال توسعه و شکوفایی هستند.

به گفته مهراد چین در آغاز هزاره سوم میلادی از این بازار جهانی سهم چندانی در اختیار نداشت، اما اکنون سومین سهم بازار را در جذب دانشجویان بین‌المللی دارد.

به نظر این استاد دانشگاه شیراز برای دستیابی به این اهداف، مهمتر از بین‌المللی‌سازی، استقلال بیشتر دانشگاه‌ها از دولت‌ها و سازمان‌های رگلاتوری است و این امر مستلزم تغییرات مهم در سطوح مختلف سیاست‌گذاری و حاکمیتی است.