کتابخانه‌­ها روزگار خود را سپری کرده­‌اند و دیگر کاربردی ندارند

به گزارش لیزنا، نویسنده پرفروش‎ترین کتابهای کودکان، تری دیری، می­گوید که کتابخانه­ ها یک چیز اتلافی برای مالیات دهندگان و نویسندگان هستند و دیگر معنی ندارند. مورخ کتابهای تاریخ ترسناک...تری دیری گفت: کتابخانه­ ها صنعت کتاب را تخریب می­کنند.

کتابخانه­ ها "برای مدت زمان زیادی گرداگرد ما بوده­اند" و "دیگر خیلی مناسب نیستند"، اینها صحبتهای نویسنده مجموعه کتابهای تاریخ ترسناک تری دیری است، یک صدای ادبی ظاهراً تنها که معتقد است کتابخانه­ ها روزگار خود را سپری کرده­اند.

دیری، که نویسنده پرفروشی است و همچنین از نظر میزان به امانت گرفته شدن کتاب، هفتمین نویسنده حوزه کودک است که کتابهایش در سال پیش از کتابخانه­های انگلستان به امانت گرفته شد، در شورای محلی خود در ساندرلند در حال صحبت بود و تبدیل به آخرین مقامی شد که به دنبال بستن شعبه­ها برای صرفه­جویی در پول است. اما بر خلاف دیگر نویسندگان سراسر کشور، که گرد هم آمده بودند تا به بسته شدن شعبه­های محلی خود اعتراض کنند، دیری صریح و مطمئن بود که کتابخانه ها دوره خود را سپری کرده­اند.

دیری به گاردین می­گوید: "من به کتابخانه­ها حمله نمی کنم، بلکه به مفهوم پشت آنها حمله می­کنم، که دیگر خیلی مناسب نیست." و به این نکته اشاره می­کند که قانون اصلی کتابخانه­های عمومی که باعث به وجود آمدن اولین کتابخانه عمومی رایگان در انگلستان شد، در سال 1850 به تصویب رسید.

دیری می­گوید: " چون 150 سال از آن زمان گذشته است و ما در آن زمان این نظر را داشتیم که باید حق خواندن کتاب به صورت رایگان را داشته باشیم و هزینه آن بر دوش نویسندگان، ناشران و مالیات دهندگان شهرداری بود. الان دیگر دوره ویکتوریا نیست، زمانیکه ما می­خواستیم فقرا به کتب و نشریات دسترسی داشته باشند. ما اکنون برای انجام این کار هزینه های تحصیلات اجباری را می­پردازیم، "؛ دیری از دیروز که برای اولین بار دیدگاههای خود را در ساندرلند اکو مطرح کرده است، پیامهای نفرت انگیزی دریافت نموده است.

اما با وجود واکنشهای منفی به اظهارات وی، نویسنده مجموعه تاریخ ترسناک بر نظر خود تاکید دارد که نگرش عمومی نسبت به کتابخانه­ها "باید تغییر کند". او معتقد است: "مردم باید تصمیم بگیرند که کتابها را بخرند. مردم با خوشحالی تمام یک بلیط سینما می خرند تا ماتیلدای رولد دال را ببینند و توقع دارند که کتاب آن را رایگان دریافت کنند. این هیچ معنایی ندارد." "کتابها اموال عمومی نیستند و نویسندگان نیز انید بلایتون نیستند، زنان طبقه متوسط که در یک سرگرمی کوچک دلپذیر غرق شده باشند. آنها باید زندگی خود را بسازند. نویسندگان، فروشندگان کتاب و ناشران به درآمد نیاز دارند. ما توقع نداریم که به یک مکان امانت دادن مواد غذایی برویم تا سیر شویم."

به عنوان یکی از محبوبترین نویسندگان در کتابخانه­ها- کتابهای وی در خلال سالهای 2011 و 2012 بیش از 500 هزار بار از کتابخانه ها به امانت گرفته شده است- دیری حداکثر میزان ممکن برای یک نویسنده را از طرح حق امانت عمومی دریافت خواهد کرد که 6.2 پوند را برای هر بار که کتاب نویسنده به امانت گرفته می­شود به وی می­دهد، تا مقدار 6.600 پوند  . " من اگر کتاب را بفروشم، برای هر کتاب 30 پوند می­گیرم. 6 هزار دلار دریافت می کنم و تقریباً  باید  180 هزار پوند دریافت کنم. اما فرضیات من؛ نویسنده خودخواه؛ اهمیتی ندارد- در مورد کتابفروشیها چه؟ کتابخانه­ها برای صنعت کتاب هیچ کاری انجام نمی­دهند. آنها هیچ سودی ندارند (برگشت سرمایه)، در حالیکه کتابفروشیها کتابها را می­فروشند و به نویسنده و ناشر مبلغی را پرداخت می­کنند و این مبلغ همانی است که باید باشد. چه تفریح و سرگرمی دیگری وجود دارد که ما توقع داشته باشیم آن را رایگان دریافت کنیم؟" دیری این سوال را مطرح می کند.

کتابفروشیها در حال بسته شدن هستند، او می گوید: " زیرا برخی، محصولی که آنها قصد فروش آن را دارند، به دیگران می بخشند. کدام صنعت دیگر را سراغ دارید که محصولی را تولید کند و اجازه دهد تا فرد دیگری آنرا بدون وقفه ببخشد؟ صنعت خودرو از بین خواهد رفت، اگر ما به مکانهایی به منظور استفاده رایگان از پورشه دسترسی داشته باشیم... کتابدارها مردمان دوست داشتنی هستند و کتابخانه ها مکانهای دوست داشتنی. اما آنها صنعت کتاب را تخریب می کنند. آنها کتابفروشیها را از کسب و کار می اندازند و من نگران این هستم که ما باید به چه مکانی که آنها در قرن 21 دارند نگاه کنیم؟"

دیری خواستار بحثهای عمومی پیرامون کتابخانه هاست، و برای پایان دادن به احساسات، وی معتقد است که دیر زمانی است به این موضوع چارچوبی بخشیده است.

وی می­پرسد: "چرا تمامی نویسندگان از کتابخانه ها حمایت می کنند، درحالیکه کتابخانه­ها گلوی آنها را می برند و درآمد آنها را کاهش می­دهند؟". ما نمی توانیم هرچیزی را تحت عنوان داراییهای عمومی ببخشیم. کتابها بخشی از صنعت سرگرمی هستند. ادبیات گلچین و برگزیده است، اما نه بعد از این. این امپراطوری روم نیست که در آن نان و سیرک رایگان به توده­های مردم ببخشیم. مردم باید برای سرگرمی هزینه­ پرداخت کنند. آنها ممکن است به مجوزهای تلویزیونی اعتراض کنند، اما آنها می­فهمند که باید این کار را انجام دهند. اما چون کتابخانه ها برای مدت زمان طولانی در اطراف ما بوده­اند، مردم فکر می­کنند که کتابها باید به صورت رایگان در اختیار همه آنها قرار گیرد. من معتقدم آن روزها دیگر گذشته است... کتابخانه­ها هزینه های زیادی دارند و شورای مالیات دهندگان مقدار زیادی پول به عنوان کمک هزینه به کتابخانه ها پرداخت می کند، درحالیکه آنها توسط یک جمعیت در حال کاهش از مردم مورد استفاده قرار می­گیرند."

اظهارات دیری توسط همکار نویسنده اش آلن گیبونز، یک چهره کلیدی در مبارزات برای حفظ کتابخانه­ها،  "وحشتناک" توصیف شده­است. گیبونز می گوید "آیا حمایت اکثریت قریب به اتفاق جامعه هنری از کتابخانه­ها بر مبنای احساسات است؟ باشه تری، این را به لی هال نویسنده بیلی الیوت بگو. این را به ژاکلین ویلسون و لی چایلد، کیت موتزه و کتی لته، فیلیپ پولمن و دیوید آلموند بگو. این را به صدها نویسنده، تصویرگر و شاعر که به اعتراضات پیوسته­اند، بگو. آیا آنها فقط احساساتی های ساده لوح هستند؟ نه، آنها از طرفداران مصمم کارآیی و اثربخشی کتابخانه­ها هستند. آنها توسط گزارشهای متعدد تهیه شده توسط OECD و ائتلاف ملی سوادآموزی حمایت شده­اند."

گیبونز می­گوید: "برخی از ما که زمان و تلاش بسیار زیادی را وقف موضوع کتابخانه کردیم، در راهپیمایی ها شرکت کردیم و طومارهای درخواست را پر کردیم، لابی کردیم و تظاهرات نمودیم، با نمایندگان و وزرا بحث کردیم، نسبت به اظهارات تری احساس خیانت نمودیم]...[ اظهارات تری دمدمی و یا غیرعادی و یا "فقط مخصوص تری" نیست. در شرایط کنونی این اظهارات کاملاً غیرمسئولانه است."

ترجمه: پیروز ابراهیمی جعفری