کمک ۳۰۰ میلیارد دلاری دانشجویان بین المللی به اقتصاد جهانی

به گزارش لیزنا، دکتر جعفر مهراد، استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز و موسس ISC با اعلام این خبر گفت: اخیرا GlobalPortals  گزارشی را منتشر کرده است که در آن گفته می شود در سال ۲۰۱6 میلادی دانشجویان بین المللی رقمی به ارزش ۳۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد جهانی کمک کرده‌اند. گلوبال پوتالز وب سایتی است در بوستون آمریکا که فعالیت عمده آن انجام مطالعات تطبیقی در باب آموزش است.

وی افزود: برآورد ۳۰۰ میلیارد دلار کمک به اقتصاد جهانی بازتابی از تاثیر اقتصادی مستقیم و غیر مستقیم ۵ میلیون و یکصدهزار دانشجوی بین المللی است که در این سال به تحصیل اشتعال داشتند. در سال ۲۰۱۶ میلادی آمریکا، بریتانیا، استرالیا، کانادا،آلمان، فرانسه و هلندبر رویهم ثبت نام نیمی از دانشجویان بین المللی را انجام داده اند. در این سال، کمک های دانشجویان بین المللی برحسب کشور های یاد شده به این ترتیب است:

- ۵۷/۳ میلیارد دلار به آمریکا 

- ۲۵/۵ میلیارد دلار به بریتانیا 

- ۱۹/۸ میلیارد دلار به استرالیا 

- ۱۴/۵ میلیارد دلار به فرانسه 

- ۱۴/۴ میلیارد دلار  به آلمان (در آلمان دانشجویان بین المللی از پرداخت شهریه های دانشگاهی معاف هستند)

- ۱۱/۱ میلیارد دلار به کانادا 

- ۵/۳ میلیارد دلار به هلند.

مهراد گفت:  تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۳۰ تعداد دانشجویان بین المللی نسبت به سال ۲۰۱۶ میلادی ۵۱ درصد بیشتر خواهد بود. پیش بینی برای سال ۲۰۳۰ میلادی برابر با ۶/۹ میلیون دانشجوی بین المللی است.

وی ادامه داد: رقابت برای جذب این تعداد دانشجوی بین المللی بسیار بالا است. عواملی را که در انتخاب محل تحصیل دانشجویان بین المللی، به عنوان کشور های مقصد، طی ۲۰ سال گذشته تاثیر گذار بوده است، می توان در سه مرحله تشریح کرد.

در فاز اول که از سال ۲۰۰۱ آغاز و به سال ۲۰۰۸ ختم می شود دانشجویان بین المللی مقصد های دیگری را مانند استرالیا، کانادا و بریتانیا به عنوان آلترناتیو ایالات متحده آمریکا برگزیدند. در این موج، جا به جایی دانشجویان در کشورهای اروپایی به اوج خود رسید و ژاپن در آسیا به کانون جذب دانشجویان بین المللی مبدل شد. این موج شاهد جا به جایی تعداد بیشماری از دانشجویان چینی و هندی است که تا به حال نیز ادامه دارد. 

در فاصله سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ برنامه های دوره های کارشناسی ارشد و دکتری در کشور های مقصد مملو از دانشجویان چینی و هندی بود.

 در موج دوم که شامل سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ میلادی است کالج های چهار ساله در آمریکا با تقویت زیر ساخت ها و با برقراری پیوند های قوی با انجمن های علمی و آموزشی دست به جذب دانشجویان بین المللی زدند.

 پردیس های بین المللی یکی پس از دیگری تاسیس و موسسات آموزش عالی آسیا در رتبه بندی های بین المللی درخشیدند. چین، هنگ کنگ، مالزی، ژاپن و سنگاپور تا سال ۲۰۱۶ میلادی به کانون های منطقه ای جذب دانشجویان بین المللی مبدل شدند. جا به جایی های بین منطقه ای ادامه داشت و چین دانشجویان بیشتری را برای تحصیل در دوره های کارشناسی و تحصیلات تکمیلی به کشور های مقصد اعزام کرد.

در موج سوم که از سال ۲۰۱۶ میلادی شروع شده است، آموزش عالی شاهد بی ثباتی های ژئوپلیتیکی،  عوامگرایی و سیاست های ضد مهاجرتی مانند آمریکا و   برخی از کشور های جهان است که راه را برای دانشجویان بین المللی در  انتخاب کشور های مقصد دگرگون ساخته است.  در این مرحله، سهم جذب دانشجویان بین المللی در کشور هایی مانند آمریکا و انگلستان کاهش یافته و در عوض، استرالیا، کانادا و چین با اجرای سیاست های پذیرفته شده بر تعداد دانشجویان بین المللی خود افزوده اند.

 در این دوره، باتوجه به جمعیت های جوان و ظرفیت های ناکافی در آموزش عالی برخی از کشور ها مانند ویتنام و نیجریه، دانشگاه ها در جذب دانشجویان بین المللی با یکدیگر به شدت رقابت می کنند.

دکتر مهراد تاکید کرد:  مساله مهم در کشورهای مقصد این است که سیاست های ملی و راهبرد های سازمانی باید در یک راستا بوده و در تقابل با یکدیگر قرار نگیرند. در فضای کنونی، مثال های فراوانی را می‌توان ارایه داد که در آن سیاست های ملی در تقابل با راهبرد های سازمانی قرار دارد. برای مثال، در آمریکا دانشگاه ها علاقه مند به جذب دانشجویان بین المللی اند. اما، دولت با ایجاد موانع مختلف برای صدور ویزا به ویژه برای دانشجویانی از آمریکای لاتین و خاورمیانه کار را برای دانشجویان و دانشگاه ها سخت کرده است. یا، دولت هلند آموزش زبان هلندی را برای دانشجویان بین المللی تاکید می کند. دولت فرانسه نیز اکنون شهریه های دانشگاهی را برای دانشجویانی که از خارج از کشور های اتحادیه اروپا پذیرفته می شوند، سال به سال افزایش می دهد.

مهراد در پایان گفت: اکنون دانشجویان بین المللی به ویژه دانشجویان کشور های در حال توسعه که برای ادامه تحصیل به دانشگاه های کشور های مقصد تقاضای پذیرش می دهند، به شاخص نتایج استخدام در رتبه بندی های بین المللی مانند QS'S Graduate Employability Rankings  و یا Time Higher Education's Global University Employability Rankings توجه می کنند. در این شاخص مولفه هایی مانند ارتباط معنی دار دانشگاه با صنعت یا گروه های حرفه ای حائز اهمیت فراوان است.