نشست «کمال‌نامه، نامه‌ کمال خواجو» برگزار می‌شود

به گزارش لیزنا، بر اساس اعلام موسسه فرهنگی شهر کتاب، ششمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ خواجوی‌کرمانی به «کمال‌نامه، نامه‌ کمال خواجو» اختصاص دارد که با سخنرانی فاطمه کهن، خواجوشناس و استاد ادبیات فارسی دانشگاه علوم پزشکی کرمان برگزار می‌شود.

خواجوی کرمانی، این شاعر آسمانی کویر، در زمان نظم کمال‌نامه، فرهیخته‌ای است دنیادیده و از کوره‌ حوادث بیرون آمده که به‌رغم بیماری و ناتوانی ناشی از کهولت، همچنان مشتاق پویش و کوشش است.

وی در کمال‌نامه حضوری متفاوت با سایر آثارش دارد. او در قصایدش گاه شخصیتی در حد یک مداح و ستایشگر قدرت از خود نشان می‌دهد. حتی در مواردی درخواست صله و مستمری و وظیفه می‌کند و گاه در حد انسانی آرمانی اوج می‌گیرد...

 در غزلیات حضوری متعالی، اندیشمند، عاشق و خلاق دارد. ضمن این‌که موقعیت خود را از این جهت که وارث بزرگانی چون سعدی است حفظ می‌کند و می‌کوشد شایستگی‌اش را در چنین جایگاهی ارتقا دهد. همین امر به‌علاوه‌ی همه‌ی خلاقیت‌های شخصی‌اش از او شاعری می‌سازد که بعدها می‌توان تأثیر شعرش را در غزل حافظ بازشناخت.

 او در مثنوی‌ها حضوری متفاوت دارد. گاه در شخصیت نوروز در جستجوی گل، دشت و صحرا را درمی‌نوردد و با پویش عاشقانه‌اش تمام عرصه‌ زندگی را گل‌آذین می‌کند... گاه در شخصیت همای رخت سفر برمی‌بندد و از تیرگی شام تا روشنایی شرق می‌پوید تا در وصال همایون، فرخندگی و خجستگی را به انسان‌ها عرضه کند.

در روضه الانوار بر مسند پند و اندرز، از حکمت و اخلاق و اندیشه سخن می‌گوید و بنایی پرصلابت از خرد پی می‌افکند که به‌یقین طرحی از آرمان‌شهر اوست.

اما در کمال نامه، خواجو خود قهرمان داستان است. ضمیر سوم شخص را که کاربردی روایی دارد رها می‌کند و با ضمیر اول‌شخص به صحنه‌ی داستان می‌آید. در کمال‌نامه، خواجو از قدم نهادن در راه کمال و سلوک مداوم در آن سخن می‌گوید با بیانی فاخر و درعین‌حال استعاری و رمزی.. در گفتگویی نمادین و بسیار زیبا با عناصر چهارگانه،خاک، آب، باد و آتش...

باید کمال‌نامه را نامه‌ کمال شاعر دانست...

این  نشست روز چهارشنبه، ۱۳ بهمن، ساعت ۱۶:۳۰ در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر(بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقمندان آزاد است.